Ախր դու թոշակառու չաշխատող մարդ ես, չես սիրու՞մ թոռներիդ, չես ուզու՞մ նրանց հետ ժամանակ անցկացնել,-ասաց աղջիկս, երբ
ես․․․Ամեն օր ստիպված եմ արթնանալ վաղ առա վոտյան, որ ավագ թոռնիկիս տա նեմ դպրոց, քանի որ նա այս տա րի է ավար տել
առաջին դասարանը, ու հիմա պիտի գնա երկրորդ: Աղջիկս այդ ընթա ցքում կրտսեր երեխայի հետ է, ու չի ուզում փոքրին հագցնել
վաղ առավոտյան, հանել մանկասայլակը, քայլել մինչ դպրոց:
Առավոտյան ես զարթնում եմ շատ շուտ, կես ժամվա ճանա պարհ է մինչ աղջկ աս տունը, ու իհարկե երթո ւղային սպասելով՝ ճանա-
պարհի համար ծախսում եմ մոտ 1 ժամ: Երբ աղջկ աս հարց նում եմ, թե ինչ դժվար բան կա նրա մեջ, որ նա ինքը դուրս գա տանից
երկու երեխաների հետ, զբոսնելով հասնի դպրոց ու հետ գա, նա պատ ասխանում է.
-Բայց ախր դու թոշակառու չաշխատող մարդ ես, չես սիրու՞մ թոռներիդ, չես ուզու՞մ նրա նց հետ ժամ անակ անցկացնել:
Դպրոցից հետո թոռնիկս հաճախում է ֆուտբոլի ու շախմատի պարապմունքների: Մինչ աղջիկս տանում է նրան, ես մնում եմ տանը՝
երկու տարեկան չարաճճի երեխայի հետ: Դուրս եմ գալիս երեկոյան, ու ոտքերս էլ չեմ զգում հոգնածությունից:
Հասնում եմ տուն ու ընկնում մահճակալին:Հենց փորձում եմ խոսել աղջկաս հետ, բացատրել, որ ինձ համար դժվար է, նա նեղանում
է, իսկ իմ մայրական սիրտը թույլ չի տալիս կոշտ ու կոպիտ մերժել նրան:Որդիս էլ է ամուս նացած, ինքն էլ երեխա ունի: Եվ հարսս, և
տղաս աշխատում են, բայց այսքան ժամանակ դեռ չի եղել, որ 4-5 ժամից ավել թողնեն ինձ մոտ երեխային:
3 տարվա մեջ երևի 5-6 անգամ է նման բան պատահել, այն էլ այն պիսի տեղ էին գնում, որ փոքրիկին հետները տա նելու տարբերակ
չկար:Հարսս միշտ զանգում է, հանգ ստյան օրերին հրավիրում իրենց տուն, բայց նշում է, որ ոչ թե երե խային պահելու, այլ ուղղակի:
Ասում է, որ թոռնիկս կարոտում է, հարցնում է տատիկի մասին: Իսկ աղջիկս…
Ու ամենավատն այն է, որ որդուս ու հարսիս համար ես լավն եմ, երբեք նրանցից գա նգատներ չեմ լսել, իսկ աղջի կս, ում այդքան օգ-
նում եմ, համարում է, որ պարտավոր եմ ու մշտապես դժգոհ է:Ես սիրում եմ բոլոր թոռներիս, բայց էլ չեմ ուզում իմ առղջության հաշ-
վին պահել նրանց, բայց չեմ էլ ցանկանում զրկվել իմ աղջկանից…
հիմա չգիտեմ՝ ինչ որոշում կայացնեմ, որն է ավելի ճիշտ…
