Աղջիկս, գումարս կհաշվես, տեսնեմ, բավական է հաց գնելու համար,- ասաց տատիկը՝ ցույց տալով դրամապանակի մեջի մի քանի
մանր մունր կոպեկներ․․․Չիմացա, թե ինչպես արտասվելով հասա տուն
Ցավոք, այսօր շատ են աղքատները: Շատերի աշխատավարձն ու թոշակը բավակա նացնում է միայն նրա համար, որ վճարեն կոմու-
նալները, դեղեր գնեն և ուտեն ամենահասարակ սնունդը:Էլ չեմ խոսում հագուստի և կոշիկի մասին: Իսկ եթե փչացել է սառնարանը
կամ հեռուստացույցը, ստիպված են ապառիկով գնել:
Նույն կերպ էլ մենք էինք ապրում: Ավելի լավ կյանք գտնելու համար տեղափոխվեցինք քաղաք: Այդ օրը գրպանումս կար երկու հացի
գումար: Խանութին դեռ չհասած՝ տեսա, որ մի տատիկ է կանգնած, ձեռքում էլ ինչ-որ բան կար:Երբ մոտեցա, նա ինձ մեկնեց ձեռքը.
-Աղջիկս, գումարս կհաշվես, տեսնեմ, բավական է հաց գնելու համար,-խնդրեց նա:
Տեսա, որ գումարը քիչ է…
-Սպասիր, տատիկ ջան,-ասացի նրան, իսկ ինքս գն ացի հաց գնելու: Ես երկու հատ հաց գնե ցի, մեկը տվեցի նրա:Նա դողացող ձեռ-
քերով մետաղադրամները մոտեցրեց ինձ, իբր որ վերցնեմ իր գումարը:
-Պետք չի, տատիկ ջան, ես դեռ կհասց նեմ աշխատել,— պատաս խանեցի ես՝ փորձելով զսպել արցո ւնքներս:
-Աստված քեզ պահապան,-կամաց ձայնով ասաց նա:
Իսկ ես գնացի տուն՝ սրբելով արցունքներս…
Չէ որ այս տատիկը եզակի դեպք չէ, նրա նման շատերն են գոյատ ևում, այլ ոչ թե ապրում…Ցավա լի է, շատ ցավալի…
