Աղջկաս ծնունդին անծանոթ մի աղջիկ էր եկել, այն էլ առանց նվերի․ Քաղաքավարի տանից դուրս հանեցի․ Մի ժամ անց դուռը թակե ցին․․․Երեկ աղջկաս ծննդյան օրն էր, ես լավ պատրաստվել էի, թխեցի տնական տորթ՝ զարդարելով այն աղջկաս սիրելի թարմ հատապ տուղներով։ Աղջիկս հրավիրել էր իրա մոտ ընկերուհիներին:
Ընկերուհիներից մեկը իր հետ ընկեր էր բերել, որին ոչ ոք չէր ճանաչում։Պարզվեց, որ նա զուգահեռ դասարանում է սովորում,և աղջիկս նրան առաջին անգամ է տեսնում։ Իհարկե, աղջիկս ընդհանրապես չէր ցանկանում, որ այս աղջիկը ներկա գտնվեր իր տոնին։ Ավելին, նա նույնիսկ նվեր չէր բերել:
Ուստի քաղաքավարի խնդրեցի նրան գնալ տուն։ Մեկ ժամ անց մի կին թակում էր իմ դուռը՝ բղավելով։ Պարզվեց, որ նա այս աղջկա մայրն է.
-Ինչպե՞ս կարող եք երեխային դռնից դուրս հանել ձմռանը: Նա միայնակ հայտնվել է անծանոթ տարածքում: Դու մայր ես։
Եթե ձեր երեխային այսպես վերաբերվեին, ինչպե՞ս կվարվեիք։ Փորձեցի ամեն ինչ բացատրել նրան, բայց նա չհանդարտվեց։ Նրա տրա մաբանությամբ ես պարտավոր էի ընդունել օտար, անծխանոթ աղջկան: տանել ինձ օտարին իմ տանը։ Միգուցե ոչ բոլոր մայրերն են ինձ հասկանա, բայց ես առաջին հերթին հոգում եմ երեխայիս մասին։
Ինձ թվում է այդ կինը խելագար է:
