Ողջ գեղեցկությունս ժառանգել է մեծ աղջիկս, իսկ կրտսե րիս անգամ նայել չեմ ուզում․․․Ես մեր ընտան իքում կրտսեր աղջիկն եմ,
հայրս հեռացել է ընտանիքից անմիջապես իմ ծնվելուց հետո, և դա իմ հանդեպ մորս կողմից «առան ձնահատուկ» վերաբերմունքի
պատճառ է դարձել։Ավագ քույրս իսկական գեղեցկուհի է դարձել, մորս կրկնօրինակն է։
Նա վառ, շփվող է, տարբերվող արտաքին ունի, իսկ ես միշտ նախընտրել եմ ժամանակս անցկացնել տանը, միայնակ, կարդալ կամ
մտորել։Մայրս ինձ միշտ օրինակ էր բերում քրոջս և ասում, որ ես հորս նման եմ․ չեմ կարողանում խնամել ինձ , գրավիչ չեմ և միշտ
միայնակ կմնամ։ Ինձ այդ հեռանկարն այնքան էլ չէր վախեցնում։
Դպրոցից հետո քույրս չկարողացավ ընդ ունվել համալս արան և խանութում աշխատանքի ընդունվեց։ Շուտով նա հանդիպեց իր
ապագա ամուսնուն։ Մայրս երե սով էր տալիս, թե որքան հաջողակ է քույրս, հարո ւստի հետ է ամուսնացել։ Իսկ երբ ա սացի, որ
նրանց միության առիթը քրոջս հղիությունն էր, մայրս ասաց, որ հենց այդպես էլ պետք է անել, եթե ուզում ես լավ կյանքով ապրել։
Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվեցի իմ նախընտրած բաժինը, երրորդ կուրսից կարողացա պայմանա վորվել մի բանկի հետ և
այնտեղ պրակտիկայի գնալ։ Համալսարանն ավարտելուց հետո ինձ նույն բանկում աշխատանք տվեցին, սակայն ուրիշ քաղաքի
իրենց մասնաճյուղում։Ես միայն երջանիկ էի դրա համար․ վերջապես հեռացա մորս տանից։
Արդեն մի քանի տարի ոչ մայրս, ոչ քույրս չէին հետաքրքրվում ինձանով,սակայն երեկ մորիցս զանգ ստացա․ նա ասաց, որ քրոջս ա-
մուսինը լքել է նրան՝ թողնելով միայնակ երկու երեխաների հետ։ Անամոթ քույրս էլ երեխաներին թողել է մորս մոտ և ուրիշ տղամար-
դու հետ հեռացել։
Մայրս պահանջում էր, որ ես գամ և իրեն օգնեմ կամ երեխաների խնամքի հարցում, կամ գումարով։ Իսկ ես կտրուկ պատասխան
տվեցի, որ երբեք չեմ գնա տուն։Թող ինքը մեծացնի իր գեղեցիկ դստեր գեղեցիկ երեխաներին, իսկ ինձ թող հանգիստ թողնեն։
