Ամերիկայում փոքր խանութ ունեինք ու միշտ գումար էինք տալիս մոտակայքում նստող մուրացկանին, չգիտեինք, որ թուրք է․ Ահա, թե ինչ արեց նա հետո․․․Ճիշտ են ասում էլի, թուրքը մնում ա թուրք։Ամերիկայում մենք փոքր բիզնես էինք հիմնել։Թխվածքների խանութ էր, ամեն բան թարմ պատրաստում էինք, իսկ թաղամասի բնակիչներն արագ սպառում էին ամեն բան։
Էնպես է, որ խանութում նաև վաճառում էինք հայկական թխվածքներ՝ գաթա, փախլավա, հալվա։ Եվ ամերիկահայերն ակտիվ գնում էինք մեր պատրաստածը։Մեր խանութից քիչ հեռու մի մուրացկան էր նստում, պատի տա։ Նա անլվա էր, չէր խոսում, միշտ կոպեկներ էր խնդրում բոլորից։
Մենք էլ հա՛մ փող էինք իրեն տալիս, հա՛մ էլ երբեմն թխվածք հյուրասիրում։ Էնպես է ստացվում, որ մի օր մեր խանութը թալանում են ու երբ մենք գաղտնի տեսախցիկներով նայում ենք, որ տեսնենք, թե ով է դա անում, պարզում ենք,որ թալանողն այդ մուրացկանն է, ով հա ջորդ առավոտ նորից նույն տեղը նստած մուրում էր, կարծես ոչինչ էլ չի եղել։
Ոստիկանությունը լուծում է մուրացկանի հարցերը, ով իրականում ծպտյալ գող էր։ Եվ գուշակեք, ով է լինում այդ մուրացկանը։Այդ կեղծ մուրացկանն ազգությամբ թուրք էր, ով ուտելով հայի հացը, նրան էլի մեջքից խփեց։
Պատմությունը բազմիցս ապացուցել է։ Թուրքը մնում է թուրք
