Ամուսինը գնաց ծովափ՝ թողնելով իր հղի կնոջը սկեսուրի մոտ կարտոֆիլ փորելու․․․Այգում տեղի ունեցածը ցնցեց հարևաններին։Նա վաղուց էր երազում ծովափի մասին։ Նույնիսկ հարսանիքից առաջ նա ասել էր, որ մի օր անպայման կգնա արձակուրդի, կվայելի արևը և կլողա տաք ալիքներում։ Երբ սկսվեց կնոջ երկար սպասված հղիությունը, բժիշկները խստորեն արգելեցին նրան թռչել։ Կինը հույս ուներ, որ ամուսինը կհրաժարվի ուղևորությունից և կմնա իր կողքին, բայց մի օր լսեց այս սառը խոսքերը.
«Տոմսերն արդեն գնված են։ Ինչո՞ւ վատնել փողը։ Ես մենակ կգնամ, իսկ դու գնա գյուղում գտնվող մոր մոտ և օգնիր տնային գործեր ում»։
Կինը չվիճեց, չնայած նա արդեն վեց ամսական հղի էր։ Ամեն շարժում դժվար էր, նրա մեջքը ցավում էր ամենափոքր թեքությունից, բայց ոչ ոք չէր կարեկցում նրան։
Ամուսինը գնաց ծովափ, և նրան տարան սկեսուրի գյուղ, որտեղ ոչ մի հարմարություն կամ հանգիստ չկար, միայն այգի և աշխատանք առավոտից մինչև երեկո։ «Նախ աշխատանքը, հետո՝ ուտելիքը»։
Ամեն առավոտ նրա սկեսուրը նրա առջև դնում էր ապուրով լի աման և ասում. «Միայն այն ժամանակ, երբ ավարտես քո աշխատանքը, կուտես»։
Հղի կինը դուրս էր գալիս այգի և փորում էր հողը՝ հազիվ կանգնելով։ Գիշերը նա երազում էր ալիքների և լողափի մասին։ Ոչ թե որովհե տև երբևէ ծով չէր տեսել, այլ որովհետև ամուսինն այժմ այնտեղ էր։ Նա ուղարկում էր նրա լուսանկարները՝ շորտերով և արևային ակն ոցներով, կարճ մակագրելով դրանք. «Հանգստանում եմ, ինչպես ասացիր»։
Նա լաց էր լինում հեռախոսով, բայց չէր կարողանում պատասխանել նրան. նա չէր պատասխանում։ Այդ օրը արևը հատկապես շիկա նում էր։ Կինը կրկին կարտոֆիլ էր փորում, երբ հանկարծ զգաց, որ հողը շարժվում է իր ոտքերի տակ։ Նրա գլուխը պտտվեց, շնչառ ությունը դժվարացավ։ Նա ծնկի իջավ ցեխի մեջ։
«Դու հղի ես, հիվանդ չես», — չոր ասաց նրա սկեսուրը՝ դուրս գալով բակ։ «Ժամանակ չկա նստելու, կարտոֆիլը ինքն իրեն չի փորի»։
Կինը փորձեց վեր կենալ, բայց այլևս ուժ չուներ։ Եվ այդ ժամանակ նրա մարմինը թուլացավ՝ նա դեմքով ընկավ գետնին։
Հարևանները շտապեցին օգնելու։Անցնող հարևանը տեսավ անկումը և գոռաց։ Մարդիկ վազեցին բակից և փողոցից, վերցրին հղի կնո ջը և բարձեցին մեքենայի մեջ։ Հիվանդանոցում բժիշկները սարսափելի լուրը հայտնեցին. մի փոքր էլ, և երեխան չէր փրկվի։
Բարեբախտաբար, ժամանակին ցուցաբերված օգնությունը փրկեց և՛ մոր, և՛ երեխայի կյանքը։
Այս դեպքից հետո ամբողջ գյուղը խուսափեց սկեսուրի տուն գնալուց։ Մարդիկ չէին կարող ներել նրան հղի կնոջը այս աղետին հասցն ելու համար։
Ամուսինը, վերադառնալով ծովից, մտավ կնոջ սենյակ և սառած կանգնեց դռան մոտ։ Կինը պառկած էր ձեռքին ներերակային վիրակա պով և նայում էր պատուհանից դուրս։ Նրա աչքերը լի էին հոգնածությամբ, և նրանց մեջ այլևս սեր չէր մնացել։
