Ամուսինս իսկական դավաճան է: Մենք ամուսնացանք նրա առաջին ամուսնալուծությունից տասնհինգ տարի անց: Առաջին հայացքից նա շատ հարուստ մարդ էր մեքենայով և բարձր պաշտոնով: Նրա մայրն արդեն այդ ժամանակ արդեն տարեց կին էր: Նրա ամուսինը վաղաժամ մահացել էր, և օգնում էր նրան՝ տալով իր աշխատավարձի մեծ մասը:
Բացի այդ, նա ամուսինս ապրոմ էր մոր հետ, այդ պատճառով հոգատար երեխայի դեր էր տանում։Երբ ես հայտնվեցի, որ սկեսուրս սկզբում ինձանով հիացած էր։ Փորձեցինք ընկերանալ և իրար հետ լեզու գտնել: Այնուամենայնիվ, ոչինչ չի ստացվեց: Ժամանակի ընթացքում նա սկսեց ներխուժել մեր անձնական կյանք, բայց ես չգիտեի, ինչպես նարն հեռացնել մեր անձնական կյանքից:
Հարսանիքից հետո մենք սկսեցինք ապրել իմ զարմիկի բնակարանում: Ամուսինս այս ժամանակ մեր համար տուն էր կառուցում:Առաջին իսկ ամուսինս ասաց, որ իր ամբողջ աշխատավարձը ծախսվում էր շինարարության համար, իսկ իմ աշխատավարձը պետք է ծախսվի ընտանեկան կարիքների համար։Ամուսինս երբեք ինձ համար նվերներ չէր գնում, միշտ խնդրում էր վճարել գնումների համար և ամաչում էր բենզինի համար ինձանից գումար ուղել․․․
Վեց ամիս սկեսուրը ասաց, որ ես շատ եմ ծախսում աշխատանքի գնալը անիմաստ է: Սկզբում փորձեցի հերքել և ասացի, որ ես ինքս եմ վճարում աշխատանքի գնալու համար իմ մեքենայի բենզինի գումարը, բայց նման փաստարկները արդյունք չտվեցին: Ես համակերպվեցի և սկսեցի աշխատանքի գնալ հասարակական տրանսպորտով: Հանգստյան օրերին մենք մենք անցկացնում էինք տանը:
Ես չէի հասկանում ինչի են պետք իմ աիդպսիսի հարաբերությունները: Ամուսինս ինձ առաջվա պես գումար չէր տալիս: Ես չէի հասկանում, թե ինչ էր անում նա իր աշխատավարձը․․․ Չէ որ նա ինձանից երեք անգամ բարձր աշխատավարձ էր ստանում․․․ Մենք ապրում էինք բացառապես իմ հաշվին։
Վեց ամիս անց ամուսինս գնաց գործուղման: Սկեսուրս ինձ մոտ բազմաթիվ հարցերով: Ամենից շատ նրան հետաքրքրում էր այն հարցը, թե ով է վճարում ընտանեկան ծախսերը: Երբ նա իմացավ, որ այդ ամենը իմ ուսերի վրա է, շատ զարմացավ: Նա խնդրեց չպատմել ամուսնուս իր այցի մասին: Ես համաձայնեցի, բայց որոշ կասկածներ հաստատվեցին իմ մեջ: Անցավ ևս վեց ամիս:
Այդ պահին շինարարությունը շատ դանդաղ էր ընթանում: Ամուսինը նորից առաջվա պես ինձ գումար չէր տալիս և շարունակում էր խաբել ինձ: Ես զգում էի, որ նա ինձ խաբում է: Իմ կյանքը վերածվել է բազմաթիվ հարցական նշանների: Վերջապես, իրավիճակը ինքնին փոխվեց։
Մի օր գործընկերներս համոզեցին աշխատանքից հետո գնալ կարաոկե բար: Սկզբում ամուսինս դեմ չէր, բայց հետո սկսեց անհանգստացնել ինձ անվերջ հեռախոսազանգերով: Ես ենթարկվեցի նրան և եկա տուն: Այնտեղ նրա մայրն արդեն սպասում էր ինձ, ով սկսեց բողոքել իմ պահվածքի համար: Նա ասաց, որ ինքը որդուն այդպես չի դաստիարակել և հոգնել է նրանից, որ ես աջ ու ձախ անիմաստ գումարներ եմ ծախսում:
Փորձեցի բացատրել, իմ ծախսերի համար ես ինքս եմ գումար վաստակում: Բայց ամուսինս սկսեց ընդհատեց ինձ և ասաց, որ նա է ինձ գումար տալիս: Ես ուղղակի ցնցված էի: Ես այլ ելք չունեի, այլ ուղղակիորեն ասելու, որ արդեն 2 տարի է, ինչ նրա ամբողջ աշխատավարձը ներդնում է շինարարության մեջ:
«Ինչպե՞ս, շինարարության ծախսերը ամբողջովին ես եմ վճարում» — ասաց սկեսուրս:
Այդ ժամանակ ես հասկացա, որ մեր համատեղ կյանքը ավարտված է։ Նա խաղատներով էր տարված և ես դա չէի նտակել։ Ըստ երևույթին, նրա աշխատավարձը գնում էր այնտեղ: Եվ իր մոր առաջ նա չէր սևերես լինել։ Ես այլևս չէի կարողանա ապրել նման դավաճանի հետ և հավաքեցի իրերս և դիմեցի դատարան ամուսնալուծվելու․․․