Ամուսինս իմ հանդեպ շատ անտարբեր էր դարձել, կարծես սկսել էր ինձ չնկատել․․․ Նրան մի այն պիսի դաս տվեցի, որ մոռանա ամ-բողջ կյանքի ընթացքումՊատմություն, որ պատմում է արդեն 7 տարի ամուսնացած կինը,ում ամուսինը սկսել է չհարգել իրեն և ան-տարբեր լինել իր նկատ մամբ, անընդ հատ կշտամբել և բարոյապես ճնշել։
«Ես դիմացա մոտ մեկ ամիս, բայց շուտով համբերո ւթյանս բաժակը լցվեց։ Մի գե ղեցիկ օր ես չդիմացա և ինչ մտածում էի ասացի։ Ճիշտ է, ես երկու անգամ ավելի քիչ եմ վաստակում, քան նա, բայց հան գիստ կարող եմ ինքնո ւրույն ապրել իմ փողով։Մենք երկու սենյականոց բնակարան ենք վարձում ամսական 20 հազար ռուբլով։ Ես իմ իրերը տեղափոխեցի մյուս սենյակ, ամուսնուս սենյակում թողեցի հեռուստացույցը, ինձ մոտ տարա նոութբուքը։
«Ես հոգնել եմ քո բար ոյական ծաղրի տան ձիկը լինելուց։ Կամ գտիր քեզ ուրիշին, ավելի ուժեղ հակա ռակորդ, կամ հանգիստ թող ինձ։ Հիմա ես այնքան եմ հոգնել ընտանեկան կյանքից, որ պարզապես ուզում եմ ապրել քեզ հետ որպես բնակակից։ Ահա քեզ 12000 ռուբլի։
Սա քեզ վարձի և կոմունալների գումարը։Իսկ մնա ցածը բարի եղիր, ինքդ կազմակ երպիր»,– մի գեղեցիկ օր հայտրարեցի ես։ Ամու-սինս գլխով արեց և ոչինչ չասաց։ Արդեն երկու շաբաթ է անցել, և գիտեք ինչ կասեմ ձեզ. ես անսահման գոհ եմ իմ անամպ կյանքից։ Պարզվեց, որ ես սննդի վրա շատ քիչ փող եմ ծախ սում։ Արդեն երկու անգամ մատնա հարդարման եմ գնացել, մազ երս եմ ներկել, սանրվածքս փոխել։
Օրօրի ես ավելի լավ տեսք ունեմ։Գործընկերներս ինձ հաճոյախոսություններ են անում և տուն ճանապարհում աշխատանքից հետո։ Ազատ օրերին հիմա ոչ թե ամբողջ տունն եմ ոտքից գլուխ մաքրում, այլ մի թեթև հավաքում եմ սենյակս ու խոհանոցը։ Ժամերով այ-լևս խոհանոցում ուտելիք չեմ պատրաստում։
Ամուսնուս հետ չենք խոսում, երբեմն բարևում ենք։ Հաշտեց ման նա չի գնում, նա երբեք չի էլ կարո ղանում ընդունել իր սխալները։ Հիմա նա այնքան էլ լավ տեսք չունի։ Մշտապես ջղ ային և դժգոհ տեսքով է։ Անխնամ, ճմռթված վերնաշապիկներով։ Նույնիսկ ցնցու-ղի տակ երեկոյան չի մտնում, այս տեմպերով շուտով մարդիկ փախնելու են նրա կողքից։
Ես չգիտեմ, թե ինչ ավարտ կունենա մեր փորձը, բայց ես պատրաստ եմ ընդունել ցանկացած արդյունք։ Եթե մենք բաժանվենք, ա-պա հանգիստ կապրեմ մենակս, եթե հաշտվենք, ես միայն մի բան եմ պահանջում՝ հարգանք իմ նկատմամբ։ Իսկ եթե մեր հարաբե-րություններն իրենց սպառել են, ուրեմն բարին դա է բոլորիս համար»։
