Ամուսինս ինձ աղաչում էր 3-րդ երեխա ունենալ,իսկ այժմ ստիպում է ինձ որ և՛ երեխաներին խնամեմ, և՛ աշխա-տեմ․․․Չգիտեմ ինչ անեմ
Երբ ամուսնանում էի, բոլոր ընկերուհիներս նախանձում էին ինձ․ ապագա ամուսինս և գեղեցիկ էր, և հարուստ ընտանիքից։ Նա ինձնից 7 տարով մեծ է, լավ բիզնես ունի։ Երբ դեռ հանդիպում էինք, նա ինձ ոչ մի հարցում չէր մերժում։ Ինձ համար ամեն շաբաթ մի անակնկալ էր մտածում, թանկ նվերներ տալիս․․․
Մի խոսքով, նրա հետ ես ինձ երջանիկ էի զգում։ Համաձայն վելով ամուսնանալ այդ մարդու հետ՝ ես վստահ էի, որ ինձ անհոգ ու թեթև կյանք է սպասում։Սակայն ժամանակի հետ ամուսինս փոխեց վերաբեր մունքն իմ հան-դեպ։ Երրորդ երեխայի ծնունդից հետո նա հայտնեց, որ կին-գործընկեր-զուգընկեր էր ուզում, այլ ոչ թե տնային տնտեսուհի։ Նա հայտ նեց, որ չաշխատող կայանք իրեն չեն գրավում, և կենցաղը ինձ կուլ է տվել, և ես էլ առաջ-վանը չեմ, նա չեմ, ում ինքը հավանել էր։
Ամուսինս շարունակեց՝ ասելով, ր դեկրետի 6 տարիների ընթացքում ես այն աստիճանի եմ փոխվել, որ ինձ հետ հնարավոր չէ խոսել, բացի այդ, արտաքինս էլ փչա ցել է։ Ես հասկանում եմ, որ նա իրավացի է շատ հարցերում, բայց միևնույնն է, վիրավո րական է, որ նա օրինակ է բերում իր քրոջը, ով նույնպես բիզնեսով է զբաղվում, սա-կայն ունի ընդամենը 1 երեխա,ում օրերով չի տեսնում,ամուսնալուծված է,տան գործերով առհասարակ չի զբաղ-վում։ Ես հիշեցրի ամուսնուս, որ այդ նա էր պնդում երրորդ երեխա ունենալ, իսկ նա ասաց, որ երեխա ունեցող կանայք էլ տարբեր են լինում։
Ի վերջո ստիպված եղա գնալ զիջումների, քանի որ չեմ ուզում,որ փոքրիկներս անհայր մեծանան։ Սկսեցի զբաղ-վել ամուսնուս բիզնեսի հաշվապահությամբ, բայց չեմ կարողա նում կենտրոնանալ աշխատանքի վրա։ Ուշք ու միտքս երեխաներս են։ Կրտսերս դեռ երկու տարեկան է։ Բացի այդ՝ ի տարբերություն ամուսնուս, ինձ համար կարևոր են նրանց մանկապարտեզի հանդեսները, հիվանդությունները, խնդիրները։
Բայց եթե շուտ եմ դուրս գալիս աշխա տանքից, երեկոյան մեր տանը վեճ է լինում։Չեմ կարողանում հաշտվել ամուսնուս հետ, հասկանալ նրան։ Ըստ նրա՝ ես պիտի լինեմ սուպեր-հերոս, ով հասցնում է ամեն ինչ։ Չգիտեմ, արդյոք կկարողանամ շարունակել կյանքս նման մարդու կողքին թե կտրուկ որոշում կայացնելու ժամանակն է եկել։
