Ամուսնալուծությունից հետո մայրը չցանկացավ ընդունել աղջկան և թոռանը․Այն,ինչ տեղի ունեցավ կարճ ժամանակ անց, զարմաց-րեց բոլորին․․․
Երբ Օլան բաժանվեց ամուսնուց և օգնություն խնդրեց մորից, նա հրաժարվեզ աղջկանից:Նա ասաց, որ հարկավոր էր մտածել բնա-կարանային խնդիրների մասին, նախքան ամուսնուց բաժանվելը: Եվ եթե չէր մտածում, հիմա թող ինքն իրեն լուծի այդ հարցը։ Նրան նույնպես անհարմար է իր երեք սենյականոց բնակարանում, քանի որ այնտեղ ապրում են ոչ միայն Օլգայի ծնողները, այլև նրա քույ-րերը:Այնուհետև երիտասարդ կինը երեխաներին վերցրեց, և գնաց մեկ ուրիշ քաղաք և այնտեղ մի փոքրիկ բնակարան գնեց:
Նա այլևս չշփվեց իր ծնողների հետ։ Երբ իմացան դստեր այդ արարքի մասին, երկար դատ ապարտեցին աղջկան` ասելով, որ նա ե-րեխաներին թողել է առանց ապագայի.
֊ Ի՞նչ պետք է անեն այնտեղ։ Ո՜չ կրթո ւթյուն ձեռք կբերեն, ո՜չ էլ լավ աշխա տանք կգտնեն: Իսկ Օլգան այդպես չի կարծում, քանկ որ նա ինչպես կարողացել, այնպես էլ լուծել է իր հար ցերը։ Կարև որն այն է, որ երեխ աներին դուր է գալիս իրենց կյանքը։ Նա փորձեց կապ հաստ ատել ծնողների հետ, բայց նրանք խոս եցին միայն մի բանի մասին, որ նա չուղ արկի թոռներին իրենց մոտ, երբ համալս արան ընդունվելու ժամանակը գա: Նրանք ուզում են ապրել խաղաղության մեջ:
Հույս ունեն, որ դուստրերը հաջողությամբ կամո ւսնան և կհեռանան իրենց ամո ւսինների մոտ, իսկ նրանք՝ ամուսիններով վերջա-պես կվերանորոգեն իրենց բնակ արանը, ինչպես երազում էին միշտ` առանձին աշխատասենյակով և հյուրա սենյակով:Այդպես էլ Օլյան է ազատել ծնողներին իր ներկայությունից և դժբախտացել։ Այնուամ ենայնիվ, նր անք առանձ նապես չեն էլ նեղվել: Չնայած նրանք չեն մոռանում ամեն անկյունում պատմել, որ անշնորհակալ երեխա են մեծացրել և իրենց թոռներին էլ վատ մայր է արժանա-ցել: Եվ ավելացնում են, որ նրանք դեռ երկու դուստր ունեն:
Գուցե նրանցից դուրս գա ինչ-որ արժեքավոր բան: Այս իրավիճակը մի շարք հակասական հարցեր է առաջացնում:Մի կողմից, ծնող-ները իրավունք ունեն հետ չընդունել իրենց մեծահասակ դստերը, չնայած որ մարդկային պարտականությունը խրախուսում է մեզ օգնել նրանց, ովքեր ունեն դրա կարիքը: Երեք սենյականոց բնակարան. Կարող էին որոշ ժամանակով փոքրիկ տեղ հատկացնել, կամ քույրերը կարող էին միասին` մի սենյակում քնել:
Այնուամենայնիվ, սովորական ապրելակերպից հրաժարվելը երբեմն շատ դժվար է: Եվս մեկ տհաճ պահ է ծնողների բանականութ-յունը: Ինձ թվում է, եթե մարդ մերժում է մեկ ուրիշին, ապա ինքնաբերաբար կորցնում է իր բոլոր իրավունքները, այդ մարդու նկատ-մամբ:Որոշում կայացրեք ինքներդ` առանց որևէ մեկի օգնության: Ինչ֊որ մեկը կասի, որ մարզային քաղաքը վատն է, որ հեռանկար-ներ չկան: Բայց մի մոռացեք, որ ոչ բոլորին են պետք այդ հեռանկարները:
Ինչ-որ մեկը ամբողջ կյանքի ընթացքում աշխատել է որպես վաճառող և բավականին գոհ է տեղի ունեցածից: Երկիրը չի բաժանվում երկու մեծությունների.Կան շատ այլ վայրեր, որտեղ մար դիկ ապրում են իր ենց կյանքով, անում են ամենօրյա գործեր և ուրախ են ի-րենց ունեցածով:
Ինչպես ասում էր ինձ ծանոթ մի տղմարդ. «Ինձ համար Մոսկվան ինքնանպատակ չէ, ինձ համար իմ խրճիթն էլ է լավը »: Բոլորը չէ, որ ցանկանում են կարիերայի աճ, և ո՜չ բոլորն են ուզում մեծ գումարներ, ո՜չ բոլորն են ուզում պիցցերիա` երկու քայլել հեռավորութ-յան վրա: Ընդհանրապես, մեր երկիրը շա մեծ է և բոլորի համար բավականաչափ տարածք կգտնվի:
Եվ եթե ամեն ինչին մոտենաք լրջորեն, ապա յուրա քանչյուր մարզային անկյո ւնում կարող ենք ստեղ ծել բոլոր պայմանները նորմալ կյանքի համար:Օլյան ապրո ւմ է համեստ, բայց նա ունի իր սեփ ական տունը: Երե խաները պատրաստվում են դպրոց գնալ, միշտ մաքուր են, քաղցած չեն: Վերջերս ամուսնացել է երկրորդ անգամ։ Ամուսինն ընդունեց նրա երեխաներին, հիմա նրանք սպասում են ևս մի երեխայի լույս աշխարհ գալուն:
Կինը չի հիշում իր անցած կյանքը. Նախկին ամուսնու հետ կապ չունի, ծնողներն ու քույրերը նո ւյնպես կապի դուրս չեն գալիս: Կամ բոլորը այնքան էին վիրավորված նրա հեռացումից, կամ պարզապես նա այդպիսի արժեքավոր մարդ չէր իրենց կյանքում: Հավանա-բար, մենք բոլորս երազում ենք մեծ ու ընկերական ընտանիքի մասին: Բոլորս ուզում ենք ջերմ հարաբերություններ պահպանել հա-րազատների հետ, բայց դա միշտ չէ, որ հնարավոր է: Եվ եթե հարազատների շրջանում ավելորդ զգացողություն ունեք, միգուցե ար-ժե մի կողմ թողնել ամեն ինչ, կամ էլ մինչև վերջին ուժը բռնեք Ձեր հարազատներին և փորձեք անընդհատ կապ հաստատել։
Իսկ ի՞նչ եք կարծում Դուք:
