Երբեմն եղջյուրները աճում են ոչ միայն դավաճանությունից:Միշտ ծիծաղում էի այն գործընկերների և ընկերնե-րի վրա, ովքեր նախանձում էին իրենց ընտրյալներին : Ես կարծում էի, որ դա հիմարություն է և անօգուտ, մինչև երեկ:Ասես սատանան ինձ քշեց, որ շուտ գնամ տուն: Ես ուզում էի գոհացնել կնոջս, ճանապարհին անգամ ծա-ղիկներ եմ գնել: Դուռը բանալով բացվեց: Մարինան չլսեց, հավանաբար այն պատճառով, որ նա ցնցուղ էր ըն-դունում, և ես որոշեցի հետաքրքրացնել անակնկալը ՝ սկսելով դանդաղ հանել կոշիկները:
— Արա, վերջացրե՞լ ես ամեն ինչ:
— դուրս եկավ լոգանքից, և ես լարվեցի, քանի որ իմ անունը Սերգեյ է, և ես դեռ չեմ սկսել ուտել: Անհարմար է ուտելիք վերցնելը, մի ոտքի վրա կանգնելը և երկրորդից կոշիկը հանելը:
«Սպասիր, ես արդեն կավարտեմ, ես ևս մի քանիսն եմ դնելու», — հնչեց լոգարանի դռան ձայնը:
Արյունըխփեց գլխիս, և ինչ-որ բան սկսեց ճեղքել գլուխս:
— և ահա եղջյուրները կծում են: Որոշեցի:
— Ես կսպանեմ քեզ, իմ կինը վարակիչ է, ես կսպանեմ նրան:
— հենվելով պատին, ես կայծակնային արագությամբ վերլուծեցի ՝ զարմանալով, թե որն է ավելի լավ սպանության համար:
«Բայց ես սիրում էի նրան» սա վերջին կաթիլն էր, և ես շտապեցի առաջ:
— Սերգեյ Սերգեյ, ինչու՞ ես: Կներեք, անմեղ ինձ: Նա բղավեց ՝ հարվածելով ինձ լոգարանի դուռով, և նրա փռված աչքերը լի էին սարսափով: Նա բռնեց օձի պես բռնված:
Ուսուցիչ, այստեղ շատ ուսանողներ կան:
— Անմեղ !? Դու ինձ եղջյուրներ տվեցիր: Ես կատաղեցի ՝ առաջին հերթին զգալով, թե ինչպես էր աճում այս եղջյուրը:
— Դուք ինքներդ եք մեղավոր: «Ինչ իմանայի, որ եկել եք»: Դուք ինքներդ,խփեց դուռը, երբ ես բացեցի այն: Որտե՞ղ եք շտապում:
— Մարինան արդեն սթափվում էր:
— Ո՞վ է նա:
— Ես սպառնալից հարցրեցի ՝ փորձելով վեր բարձրանալ հատակից,
— ո՞վ է այս մարդը: Երկուսիդ էլ թաղելու եմ !!!
— Ո՞վ է նա:
— Մարինայի աչքերը նայեցին ներքև:
— Ո՞ւմ մասին եք խոսում:
«Ո՞վ է խոհանոցում»: — Ես ոտքի կանգնելու ևս մեկ փորձ արեցի, բայց, ըստ երևույթին, բաղնիքի դռան վերջում հարվածը չափազանց ուժեղ էր, գլխումս ամպամած էր, և աճող եղջյուրը սկսեց փակել ակնարկը:
— Ո՞վ է Արան: Ես կրկնեցի հարցը:
«Եվ ահա, ահա», — ասաց Մարինան խոհանոցի դռան մոտ, որտեղ մի փոքր մոխրագույն մի կտոր դռան շեմին էր ընկնում՝ պարբերաբար վախով նայելով մեր փոխհրաձգությանը»,Մեկ անգամ ևս շոշափեցի եղջյուրը և հաս-կացա, որ երբեմն մենք ինքներս ենք մեզ հրահրում անմիտ մտքերի …
