Ամnւuնnւu ծնnղների մահից հեsn nրnշեցինք նրանց sանից nրպեu հnւշ մեզ համար մի իր վերցնել, բայց բացելnվ sան դnւռը՝ sեuածից շnկի ենթարկվեցինք… Առաջին օրվանից իմ ու ամուսնուս քրոջ հարաբերությունները չստացվեցին։ Քույրը հիսուն տարեկան է։ Նրա բախտը բերել է ամուսնության հարցում, ամուսինը գործարար է, ով սիրում է և գիտի, թե ինչպես կարելի է գումար աշխատել։
Ամուսնուս ծնողները դեռ խորհրդային տարիներին բնակարան են ստացել: Երբ երեխաները մեծացել են, բոլորը որոշ ժամանակ միաս ին են ապրել։Մոտ քսան տարի առաջ քրոջս ամուսինը գնել է ամուսնուս բաժնեմասը ծնողական բնակարանում։ Դրանից հետո ամուս ինս հեռացել է։Սկզբում մա հացել է սկեսրայրս, իսկ հետո՝ սկեսուրս։
Դրանից հետո քրոջս ամուսինը ասաց,որ բաժնեմասի համար վճարել է ամուսնուս՝ պայմանով,որ ինքը որևէ պահանջ չի ունենա այս բնակարանի նկատմամբ։Բայց կարծում եմ, որ նա նաև իրավունք ուներ ծնողական բնակարանի մի մասի նկատմամաբ։ Ամուսինս դեմ էր վիճաբանություններին:
Այնուամենայնիվ, նրանց իրերը մնացել էին ծնողական բնակարանում, դրանցից մի քանիսը նույնիսկ շատ թանկ էին, գուցե նույնիսկ շատ հին. մի քանի ճենապակյա սերվիս, գեղեցիկ սպասք, հին արձանիկներ, կահույք և կենցաղային տեխնիկա: Բացի այդ, կային բան եր, որոնք հարազատ էին ամուսնուս համար։ Ծնողների բնակարանի բանալին ուներ միայն նրա քույրը։
Պարզ ասած՝ ես ու ամուսինս չկարողացանք մտնել բնակարան։ Ամուսնուս խնդրեցի, որ զանգի քրոջն ու ասի, որ ուզում է ծնողների բնակարանից ինչ-որ բան վերցնել որպես հուշ, բայց նա չա րեց։Այդ ժամանակ ես ինքս զանգահարեցի քրոջն ու խնդրեցի, որ ծնողների բնակարանից ինչ-որ բան նվիրի ամուսնուս՝ որպես հուշ։
Նա համաձայնեց, բայց ասաց, որ դա կանեն միայն մեկ շաբաթից:Մեկ շաբաթ անց ամուսնուս քույրը թույլ տվեց մեզ իր ծնողների բնակ արանից հուշանվեր վերցնել։Բայց երբ հասանք այնտեղ, այն ամբողջովին դատարկ էր. մենք այնտեղ չտեսանք շքեղ կահույք, թանկարժ եք ամաններ կամ ճենապակյա սերվիս:
Այնտեղ կար միայն հին հեռուստացույց, փլված բազմոց և հին սառնարան։Նա մեզ առաջարկեց վերցնել այն, ինչ ուզում ենք։ Ես քիչ էր մնում պա յթեի զա յրույթից։ Քանի դեռ ամուսինս կողքիս չէր, հարցրի, թե ուր են գնացել սկեսուրիս թանկարժեք իրերն ու զարդերը.
-Ով է քեզ իրավունք տվել ինձ հետ այդպես խոսել, — պատասխանեց ինձ ամուսնուս քույրը, — դուք պետք է ավելի հաճախ այցելեիք ծնողներիս, այդ ժամանակ կիմանայիք, որ մայրս վաղուց վաճառել է այդ ամենը։
Ամուսինս մի քանի լուսանկար արեց, որից հետո դուրս եկանք ծնողական բնակարանից, անգամ նրա քրոջը իր տուն տարանք։ Դրանից հետո մենք նրան այլևս չտեսանք։
