Այդ պահին երեխա ունենալը իմ պլանների մեջ չէր մտնում, սակայն 38 պատահական հղիացա․ Եկա տուն ու սկսեցի մտածել․․․ Ես
38 տարեկան էի, ամուսին և երեխա ներ չունեի: Ինձ նվ իրել էի ուսո ւցչուհու աշխ ատանքին, շատ էի սիրում դպրոցն ու երեխ անե-
րին:Ծնող ներս նույն մասնագիտությամբ են աշխա տել ամբողջ կյանքում:Կար մի տղամ արդ, ում հետ պարբե րաբար հանդիպում
էինք, սակայն ոչ մի լուրջ նպա տակ չունեինք: Ամոթ է խոստովանելը, բայց նա ամո ւսնացած էր…Մի օր էլ պատահաբար իմանում
եմ, որ հղի եմ:
Գնացի բժիշկի, երբ իմացա, որ արդեն 4 ամիս է, ինչ այդ վիճա-կում եմ, շոկի մեջ էի…Բնականաբար, ընկերոջս ոչինչ չասացի, մենք
այդ պահին արդեն մի ամիս էր, ինչ դադա-րեցրել էինք մեր շփումը: Ես չէի պատկերացնում, ինչ եմ անելու, ինչպես եմ ապ րելու: Ոչ
ոք չունեի, ծնողներս 3 տարի ա ռաջ էին մահա ցել, քույր եղբա յր չունեմ, իսկ ինձ մոր կարգա վիճակում չէի պատկերացնում: Դեռ
մտածում էի, որ գուցե ճիշտ չէ երե խային ունենալը, սարսփելի վախենում էի ապա գայիս համար:
Հաջոդ օրը գնացի աշխատանքի: Դասի ժամանակ երեխաներն իրենց սովորականի նման էին պահում: Դասի սկզբում մեկը մյուսին
նամակ էր ուղարկում, ծիծաղում էին:Դա նորություն չէր,ես նրանց միշտ հեշտությամբ էի կարգի բերում, ուղղակի հան գիստ ասում
էի, որ դասը սկս վել է, իսկ այդ օրը չդի մացա, սկսեցի գոռալ և լա ցելով դուրս վազեցի:Հասա ուսու ցչանոց և սկսեցի աբողջ հոգով
արտասվել:
Աշխատող ներից միայն մի հոգի կար՝ Մարի նեն,ով 8 տարի առաջ էր ամուսնացել, սակ այն մինչ այժմ երեխա ներ չուներ:Ես նրան
պատմեցի՝ ինչ է եղել, և ասացի, որ գու-ցե և աբորտ անեմ, իսկ նա կլորացած աչքերով նայեց ինձ և ասաց.
—Երբեք չանե ս նման բան: Ես կերազ եի քո փոխարեն հայտ նվել: Երեխան երկնային պարգև է: Նայիր ինձ և հասկ ացիր, որ դու
երջանիկ մարդ ես:
Հիմա որդիս 2 տարեկան է, նայում եմ նրան և գիտակցում, որքան սխալ էի, ամ աչում եմ նույնիսկ երե խայից ազատվելու մտքերիս
համար: Պետո ւթյունն ինձ օգնում է, տանը աշակերտ ներ ունեմ, երեխայիս պատշաճ կերպով մեծացնում եմ և ամեն ինչով ապահո-
վում:Ես հիմա իսկապես երջանիկ եմ…
