Երեկ ես և ամուսինս մի արարքի ականատես եղանք, որի համար ոչ բոլորի համարձակությունը կհերիքացնի: Իրավիճակը սարսափելի էր: Երեք շարքով ավտոմեքենաներ էին կանգնած։ Մանկասայլակով աղջիկն անցնում էր ճանապարհը՝ դրա համար նախատեսված մասով:
Ձախ շարքի ավտոմեքենաները կնոջը զիջեցին ճանապարհը : Մեջտեղի շարքը նույնպես կանգնեց: Կինն արդեն ճանապարհի մեջտեղի մասում էր, երբ երրորդ շարքում մեծ արագությունով ընթացող ավտոմեքենա հայտնվեց։
Մեջտեղի շարքում դիմացը կանգնած վարորդը՝ նկատելով այդ ամենը, կտրուկ թեքեց ղեկը դեպի աջ՝ արագըն-թաց ավտոմեքենայի առաջը կտրելով, ինչի շնորհիվ կնոջը պաշտպանեց իր մեքենայով: Մոտեցող մեքենան հը-րաշքի շնորհիվ հասցրեց արգելակել: Ես հետո դեռ երկար մտածում էի. արդյո՞ք ես ինքս կանեի այդպիսի բան…
Դուք չեք պատկերացնում, թե այնուհետև քանի վարորդ էր ազդանշանում ոպ բութ մատը վերև պահած՝ ողջու-նում համարձակ վարորդի արարքը: Դա նկատելով հետո ես հասկացա, որ բարությունը չի վերանա աշխարհի երեսից, քանի դեռ կան այդպիսի մարդիկ:
