Առավոտյան անծանոթ համարից զանգ ստացա․ Զանգողը մի կին էր ու հարցնում էր թե ով եմ ես․․․Առավ ոտյան անծանոթ համարից զանգ ստացա: Պատա սխանեցի, և զրուցակցիս առաջին հարցն էր․
«Ո՞վ ես դու», ինչին ես, բնակա նաբար, պատասխանեցի.
— Իսկ դու ո՞վ ես:
Ի պատաս խան դրան՝ իմ մասին հետաքրքիր շատ բան իմա ցա, իսկ վերջում էլ ստացա ամենաանսպասելի հարցը.
— Ինչո՞ւ ես զանգում ամուսնուս:
Ես արդեն լիարժեք արթ նացա և հարցրի.
— Ի՞նչ ամո ւսին:
— Իմ ամո ւսնուն՝ Արմենին:
— Բայց Արմենն իմ ամուսինն է:
Եվ ինձ վրա այնպիսի անեծքներ թափվեցին, որ ես չէի կարո ղանում գոնե մի բառ ասել:Մենք էլի 5 րոպե անի ծեցինք միմյանց, մինչև ինձ և հակառակորդիս մոտ հիս տերիա սկսվեց, և մենք անջատեցինք հեռա խոսները:
Ես զանգեցի ամո ւսնուս և ասացի, որ լուրջ դեպք է եղել: Նա շնչակտուր տուն եկավ և հենց դռան մոտ ասացի.
— Այդ ինչպե՞ս ես հասցնում… Ուրեմն՝ երկու ընտանիք ունե՞ս…
Ամուսինս սկզբում ոչինչ չէր հասկանում, իսկ երբ կարողացա պատմել, ծիծա ղից ընկավ գետնին:Պարզվեց, որ երեկոյան, երբ ես ար-դեն քնած էի, իմ հեռա խոսից զանգել էր ընկե րոջը, ում անունը նույնպես Արմեն է:
Այսօր նրա կինը ամուսնու հեռա խոսի մեջ անծա-նոթ համար էր տեսել և զանգել, որ պարզի, թե ով էր:Երբ ամեն ինչ պարզվեց, մենք երեկոյան հանդիպեցինք և դեռ երկար ծիծաղեցինք:Ահա այսպիսի իրական զավ եշտալի պատմութ-յուն:
