Աստված ամեն ինչ տեսնում է․․․Մռայլ անձրևոտ օր էր, խանութը արդեն փակվում էր, բայց այդ երկու գնորդը ստիպեցին մաքրուհուն հուզվել
Երբ ուսանող էի,կես դրույքով աշխատում էի կենցաղային տեխնիկայի խան ութում։Տարբեր գնորդների եմ հան-դիպել։ Կային հան գիստ ու հաճելի մարդիկ,սակայն երբեմն լինում էին ան նկարագրելի անամոթ ու համառները։ Բայց մի դեպքի ականա տես եղա, որ երբեք չեմ մո ռանա։Գարնանային անձր ևոտ օր էր։ Անձրևոտ՝ մեղմ է աս-ված։ Քաղաքում կարծես ջրհեղեղ լիներ։
Մեր մաքրուհին տարեց կին էր։ Այդ օրը, բնականաբար, շատ աշխատանք ուներ։ Չնայած նրան, որ գնորդները քիչ էին, միևնույնն է, ամեն այցելու ակամա կեղ տոտ թաց հետ քեր էր թողնում ողջ սրահում։Կինն օրվա ավար-տին այնքան էր հոգնել, որ իրեն մի կերպ էր պահում ոտքի վրա։ Խանութը պիտի փակվեր 30 րոպեից։
Մաքրուհին արդեն մաքրել-փայլա ցրել էր ամբողջ սրահի հա տակը և նստել էր, որ մի քանի րոպե հանգստանա՝ հույս ունենալով, որ այլևս գնորդներ չեն գա։Սակայն հան կարծ դուռը բացվում է և ներս են մտնում երկու բար-ձրահասակ, ամրակազմ տղամարդիկ՝ թաց ու ցեխոտ կոշիկներով։
Սկզբում նրանք նայեցին մաքուր հատակին, հետո տես ան տանջված դեմքով մաքրուհուն ․․․ հանեցին կոշիկնե-րը, և առաջ եկան։Մենք շշմած էինք նրանց արարքից։ Լուռ նայում էինք տղամարդկանց, ովքեր առանց կոշիկի կանգնած մեքենայի փոշեկուլ էին ընտրում։ Մաք րուհին չկարողացավ զսպել արցունք ները․ մոտեցավ ու շնոր-հակալություն հայտնեց։ Մենք նույնպես։
