Ավտոբուսում մի երիտասարդ պատահաբար տրորեց անծանոթուհու ոտքը․ Այն ինչ կատարվեց դրանից հետո՝ անտրամաբանական է․․․

Այսպիսով, պատկերացրեք կիսադատարկ երթու ղայինը շարժվում է դեպի Երևան։ Գյուղի վերջին կանգառում բարձրանում է մոտ 30 տարեկան երիտասարդ աղջիկ, բավականին հմայիչ ու գե ղեցիկ։ Իսկ հետևից էլ վերջին պահին հասցնում է ներս թռնել երևի էլի նույն տարիքի մի տղամարդ, մեծ տոպրակ բռնած, ըստ երևույթի՝ շատ ծանր։

Երթուղայինը կտրուկ շարժվում է տեղից, ու տղամադը պատահաբար հենվում է այն աղջկա վրա ու տրորում ոտքը։

-Ոնց որ փիղ լինեք․․․ — ասաց աղջիկը, —մի՞թե հնարավոր չի ավելի զգույշ։

Տղամարդը նայեց նրան մեղավոր աչքերով ու ներո ղություն խնրեց։ Բայց աղջիկը երևի շատ էր բարկացած, շա-րունակում էր, որ պետք էր պինդ բռնվել։Խեղճ տղա մարդն այնքան էր ամա չել, որ ներսի ամբողջ կարեկցնանքն ու բարությունը ներդնելով՝ պատասպանեց․

-Ախր տեսաք, որ մտադրված չարեցի։ Հիմա ի՞նչ անեմ, որ հանգստանաք։

Ես այդ պահին ցինիզմով լի պատասխան էի ակնկալում աղջկանից, բայց նման բան երբեք մտքովս չէր անցնի․

-Ամուսնացիր հետս։

Վարորդը, ով նույնպես ականջի ծայրով հետ ևում էր նրանց վեճին, ակնկալի գալուց հազաց, սրահում քար լռու-թյուն տիրեց։ Նույնիսկ մի 5-6 տարեկան երեխա կար, որն ամբողջ ճանապար հին երգում ու արտասանում էր, հասկացավ, որ մի բան այն չէ, ու լռեց։ Այդպես շարունակվեց մոտ 1 րոպե։ Ու վերջապես վարորդը չդիմացավ․

-Եղբայր, դե մի բան ասա, բոլորս քեզ ենք սպասում։ Էս գեղեցկուհին նման առաջարկ է անում, դու ձայն չես հանում։

Ու երիտասարդ տղամարդը, ակնհայտ էր, որ ամաչելով էր խոսում, դիմեց համարձակ աղջկան․

-Հաջորդ կանգառում իջնելու եմ, գալի՞ս եք։

-Այո։

-Բրավո․․․-ծիծաղեցին երթուղայինում նստածները։

Նրանք իսկապես իջան կանգառում, ու ես ուշադրություն դարձրեցի, թե ինչպես է տղամարդը այդ աղջկա ձեռ-քից պահած օգնում իջնել ու փակում դուռը։ Էլ չիմացա, թե հետո ինչ եղավ, բայց հույս ունեմ, որ մենք ականա-տես եղանք նոր ընտանիքի հիմք դնելուն։