«Բարի՛ երեկո: Իմ կյանքն այնպիսին է, որ ես պատրաստ եմ առավել ծայրահեղ քայլերի: Դժվար թե որևէ մեկին պատմեմ իմ դժբախտության և իմ զգացմունքների մասին, ոչ ոք ինձ չի հասկանա: Իսկ ավելի շուտ կքննատեն, սա էլ ավելի է բարդացնում:Մի խոսքով, ես երեք երեխա ունեմ: Կցանկանայի գրել ամուսնուս հետ հարաբերութ-յունների մասին, բայց իրականում ինձ հետ: Չնայած ամուսինս այստեղ գլխավոր մեղավորն է, եթե կարելի է այդպես ասել:
Մի քանի տարի մենք ապրել ենք մենակ առանց երեխաների, և ամուսնուս դա շատ էր գոհացնում, մինչ նրա ըն-կերները նույնպես ամուսնացան երեխաներ ունցան: Եվ նա, ինչպես տղամարդկանց մեծամասնությունը, նույն-պես ցանկացավ ունենալ իր սեփական երեխաները: Միայն հիմա եմ հասկանում եմ, որ ոչինչ էլ չէր ուզում, նա պարզապես ամաչում էր «սպիտակ ագռավ» լինելուց:
Ես իսկապես երեխաներ չէի ուզում, ուստի ես ասացի, որ նրանց հոգ տանելու համար բոլոր անհանգստություն-ները հավասարապես կլինեն երկուսի համար: Ամուսինս համաձայնվեց: Երկու երեխաներս ծնվեցին: Ամուսինս իսկապես օգնում էր, ոչ այնպես, ինչպես ես էի ուզում, բայց օգնում էր:Եվ այդ ժամանակ ծնվում է նրա ընկերոջ երրորդ երեխան, և իմն անմիջապես փորձեց հավասարեցնել հաշիվն ընկերոջ հետ: Մի փոքրիկ նրբություն. մենք ունենք երկու դուստր, ուստի շտապ «ժառանգ» էր անհրաժեշտ:
Ամուսինս երկար ժամանակ փորձեց համոզել ինձ: Նա խոստացավ և՛ օգնություն, և՛ ֆինանսական աջակցութ-յուն, և որ իմ ազատությունը որևէ կերպ չի տուժի: Ծննդաբերեցի: Եվ հետո ամուսինս փոխվեց: Նա ոչ միայն ընդհանրապես չի մոտենում իր որդուն, այլև մեծերի հանդեպ որևէ հետաքրքրություն գրեթե չի ցուցաբերում: Աշխատանք — համակարգիչ — ընկերներ: Ես միայնակ եմ երեխաներիս հետ: Փորձում եմ ստիպել` գոռում վիճում է։
Ես խիստ հոգնած եմ, ամեն ինչ ինձ վրա է` տուն, երեխաներ, աշխատանք, առօրյա հոգսեր: Տատիկները չեն օգնում: Ես պատրաստվում եմ երեխաներիս թողնել ամուսնուս մոտ և հեռանալ: Բայց ահա անակնկալը, երբ ես պատրաստվում էի ակնարկել այդ մասին և վախեցնել նրան, նա առաջինն ինձ ասաց, որ հոգնել է, զզվել ամեն ինչից և մտածում է ամուսնալուծության մասին: Բնականաբար, երեխաներին վերցնելու մասին խոսք չկար:
Բայց եթե ես մենակ մնամ երեխաների հետ, ապա ընդհանրապես դժոխքում կհայտնվեմ: Այնպես որ, ես չգիտեմ, թե ինչ պետք է անեմ: Թեկուզ մանկատուն հանձնեմ… »:
Ահա այսպիսի պատմություն: Ո՞րն է լուծումը, սիրելի՛ ընթերցողներ: