Արդեն վաղուց դու ինձ չես հետաքրքրում, ես քեզ հետ եմ միայն հանուն երեխաների,- ասաց ամուսինս հերթա-կան վեճի ժամանակ
Ինձ թվում էր,թե լավ ընտանիք ունեմ:Ամուսինս աշխատում էր,միասին մեծացնում էինք մեր երեք երեխաներին: Ոչ մի բանի կարիք չունեինք: Ես էլ հաս ցնում էի բոլոր տան գործերը, հոգում էի երեխա ներիս կարիքները: Սա-կայն,որքան էլ որ զարմանալի չէ, ինձ հետևելու ժամանակ չունեի: Մարզասրահ չէի հաճախում, անկանոն էի սն-վում, և ավելորդ քաշ ունեի:
Չնայած այդ ամենին,իմ ու ամուսնուս միջև կար վստահություն և հարգանք:Բայց ժամանակի հետ զգացի, որ մի բան այն չէ: Նա երկար ժամանակ հեռախոսը ձեռքին էր անցկացնում, ժամերով միայնակ մնում էր սենյակում և ինչ-որ մեկի հետ խոսում, ինձ բոլորովին ուշադրություն չէր դարձնում:
Մի գիշեր էլ նրա հեռախ ոսին հաղորդագրություն եկավ, ամուսինս քնած էր, որոշեցի թաքուն կարդալ: Իմ կաս-կածները հաստատվեցին.նա սիրուհի ուներ:Առավոտյան չդիմացա և պատմեցի ամուսնուս, որ ամեն ինչ գիտեմ, կարդացել եմ բոլոր հաղորդագրությունները, գիտեմ, որ նրանք արդեն 4 ամիս հանդիպում են, իսկ ամուսինս…նույնիսկ չփորձեց հերքել:
Դեռ մի բան էլ վիրավորեց ինձ, ասաց, որ իր համար չափազանց գեր եմ և ծեր, իսկ ինձ հետ է մնում միայն հա-նուն երեխաների:Երբ նա դուրս եկավ տանից, մտածում էի, թե ինչ անեմ: Սկզբում ուզում էի հավաքել մեր իրե-րը և հեռանալ, բայց հետո հասկացա, որ ուղղակի չէմ կարողանա պահել երեխաներիս, և այլ ելք չունեմ, ստիպ-ված եմ մնալ:
Բացի այդ, ինչի համար պիտի հեռանամ իմ սեփականա տանից՝ ինչ-որ անբարոյականի պատճառով:Հիմա ինձ համար շատ դժվար է հաշտվել այն մտքի հետ,որ ամուսինս ամեն օր գնում է ոչ միայն աշխատանքի,այլ նաև ու-րիշ կնոջ մոտ…
Իսկ դուք կկարողանայի՞ք զոհել ձեզ՝ հանուն երեխաների…
