Գիշերը շատ անհանգիստ էի, գնացի խոհանոց ջուր խմելու․․․Հանկարծ նկատեցի, որ ինչ-որ մեկի աչքերը ուղիղ ինձ են նայում։Մի օր գիշերը չէի կարողանում քնել,ջուր էի ուզում:Մի կերպ ինձ ստիպեցի վեր կենալ,գնալ խոհա-նոց՝ առանց լույը վառելու, որ ոչ մեկին չարթնացնեմ:
Երբ անցնում էի հյուրասենյակով, ինձ թվաց, որ ինչ-որ մեկի աչքերը նայում են պատուհանի կողմից…Աչքեր…Գիշերը…Հինգերորդ հարկի պատուհանից։Ներսովս սառը դող անցավ:Երեկոյան սարսափ ֆիլմ էի դիտել, կար-ծեցի, թե ուղեղս դեռ դրա ազդեցության տակ է: Տրորեցի աչքերս ու գնացի:
Ջուրը խմելուց հետո չէի ուզում նորից հյուրասենյակով անցնել: Զգույշ նայեցի, տեսա, որ ոչ մի աչք էլ չկա: Մտա ներս,երկու քայլ անցնելուց հետո նորից տեսա այդ աչքերը…Լավ,մտածում եմ գոնե հասնեմ մինչև անկողինս, ա-ռավոտյան կհասկանամ այդ ինչ էր: Բայց չդիմացա. աչքերը մյուս պատուհանից նորից նայեցին:
Մոտեցա պատուհանին. ինձ թվում էր,որ ես այդ աչքերն էլի եմ տեսել ինչ-որ տեղ:Հետաքրքրասիրությունս տան-ջեց ինձ: Վարագույրը մի կողմ տարա, միացրեցի հետախոսիս լույսը և տեսա, որ դա…բու էր: Սովորական բու: Բու, որ ապրում էր մեր շենքի դիմացի բարդենու վրա:
