Գիշերները դեղատանս ես եմ աշխատում․ Մի քանի օր առաջ մի զույգ եկավ դեղատուն․ երևում էր, որ կինը հղի-ության վերջին շրջանում էր․․․Այդ օրը իմ կյանքի լավագույն օրն էր։Մի օր իմ դեղատուն ուշ ժամի եկավ երիտա-սարդ ամուսնական զույգ:
Երկուսն էլ շատ հասարակ էին հագնված, բայց մաքուր և կոկիկ: Ակնհայտ էր, որ կի-նը պիտի շուտով ծննդաբե-րի:Նրանք ասացին, որ իրենց տամ ամենաէժան ցավազրկող հաբերը և հարցրեցին, արդյոք այն կարելի է ընդու-նել հղիներին:
-Այո, կարելի է, — ասացի ես,- իսկ ձեր ինչի՞ն է պետք:
-Ես ուժեղ հազում եմ, դրա պատճառով մեջքիս ցավն անտանելի է դառնում, և չեմ կարողանում քնել:
-Գիտեք, ինձ անհարմար եմ զգում, ուղղակի վերջերս եմ կորցրել աշխատանքս, մեր ընկերությունը փակվել է, և ավելի լավ դեղ մեզ չենք կարող թույլ տալ:
-Հասկանալի է,- պատասխանեցի ես,- գիտեք, պահեստում մի քանի բան կա, որ փաթեթավորումները վնասված են, և ես դրանք այլևս չեմ կարողանա վաճառել: Թույլ կտաք դրանք ձեզ նվիրել:
Ես նրանց 2 հատ հազի դեմ օշարակ տվեցի, 2 տուփ ցավազրկող,նաև մի մեծ տուփով մանկական տակդիր: Բը-նականաբար, ոչ մի բան էլ վնասված չէր, պարզապես ես չէի կարող նրանց ոչ մի կերպ չօգնել:Երբ տեսան, թե ի-րենց ինչ եմ տալիս, կինը սկսեց արտասվել, նրանք ինձ հարյուր անգամ շնորհակալություն հայտնեցին:
Ես հարցրեցի ամուսնուն, թե նա ինչ մասնագետ է, իսկ երբ իմացա, որ ծրագրավորող է, խոստացա օգնել, ասա-ցի, որ հաջորդ օրը գա այստեղ: Առավոտյան զանգեցի համակարգչային ընկերության տնօրեն ընկերոջս և խնդ-րեցի մի հոգու տեղավորել աշխատանքի:
Իսկ 10 օր անց իմ դեղատուն եկավ երիտասարդ կինը՝ իր նորածին դստեր հետ և շատ տնական կարկանդակ-ներ բերեց:
Դա իմ կյանքում լավագույն աշխատանքային օրն էր:
