Դու աղքատ գեղջուկ ես․ Մեր հաշվին ես ուտում, ապրում․․․Ամեն անգամ ասում էր սկեսուրս, երբ մոտենում էի սառնարանին։ Ինչ-պես պարզվեց, ամուսնուս ընտանիքում անթույլատրելի է բացել սառնարանն այն ժամանակ, երբ ուզում ես: Սակայն ամենահետա-քրքիրն այն է, որ այդ կանոնը վերաբերվում է միայն ինձ՝ հարսին:Այսինքը, եթե ինձ ինչ-որ բան պետք լինի սառնարանից, կարող եմ բացել գանձարանը միայն ամուսնուս ու սեկսուրիս թույլտվությունը ստանալուց հետո:
Չգիտեմ, թե ինչ եմ արել, որ նման պատվի եմ արժանացել: Խոզ չեմ, ամբողջ օրը չեմ ուտում, ընդա մենը 58 կիլոգրամ եմ կշռում: Թե ինչու են որոշել արգելել սննդին մոտենալ այն ժամանակ, երբ ինձ է հարմար, չգիտեմ:Խնդիրը սկսվեց այն ժամանակ, երբ ամուսնուս ծնողներն իմա ցան, որ ես գյուղից եմ: Սկզբում ուղ ղակի ակնարկում էին, որ դա իրե նց դուր չի գալիս: Բայց մի 3 ամիս առաջ իմ աշ-խատատեղը փակվեց, ու այդ պահից սկսած մեր տանը սկսվեցին լուրջ խնդիրներ:
-Գեղջուկ ես, աղքատ ու անգործ: Մեր հաշ վին ապրում ես՝ ուտում ու լողանում… -ասում է սկեսուրս:
Նրանք հաճախ են մոռանում, որ «աղքատ» ծնողներս ամսական մի քանի անգամ միս, ձուկ, բանջարեղեն, միրգ ու կաթնամթերք են ուղարկում: Պատկերացնում եք, ծնողներիցս վերցնում են այդ ամե նը, բայց ինձ չեն թողնո ւմ ձեռք տալ սառնա րանին:Ամուսինս իր աշխատավարձը ստանում է, ծխախոտի ու բենզինի գումար պահում մոտը, մնացածը տալիս է մորը:Ես դեռ սկանդալ չեմ սարքում… լուռ համբերում եմ ու աշխատանք փնտրում…
