Դստերս ընտանեկան երջանկությունը ապահովեվելու համար ստիպված եղա հարազատ որդուս նրան նվիրել․․․
Ողջույն, իմ անունը Կարինե է, 53 տարե կան եմ: Այս պատ մությունը տեղի է ունեցել 5 տարի առաջ: Աղջիկս՝ Է-լինան, վերջապես հղիացավ, նա մինչ այդ ունեցել էր մի քանի անհա ջող հղիություն: Աղջիկս և փեսաս աննկա-րագրելի երջանիկ էին, երբ իմացան, որ այս անգամ հղիությունը լավ է ընթա նում:
Սկզբնական շրջանում փեսաս հաճախ էր մեկնում գործուղումների, և որպիսի աղջիկս միայնակ չմնար, ես գը-նում էի նրանց տուն, անում տան գործերը, որ աղջիկս չհոգնի:Որոշ ժամա նակ անց ինքնազգա ցողությունս վա-տացավ. կարծում էի, որ գերհոգնած եմ: Սակայն բժիշկին այցելելելով՝ անսպասելի մի բան իմացա. ես հղի էի…
Ամուսինս շատ ուրախ ացավ, որովհետև մենք մի աղջիկ ունեինք ընդամենը, և ամ բողջ կյան քում երազել ենք երկրորդ երեխայի մասին:Հետաքրքիրն այն էր, որ ես և աղջիկս մոտավորապես միաժամանակ էինք հղիացել և երկուսս էլ նույն ամսում պիտի ծննդաբերեինք:
Արդյունքում, ես որդուս ունեցա բնական ճանախարհով, իսկ դստերս վիրահատեցին: Ինձ մոտ ամեն ինչ լավ էր, իսկ ահա դստերս մոտ ուժեղ արյունահոսություն էր սկսվել, և բարդ վիրահատությունից հետո ասացին, որ նա երբեք չի կարող երե խաներ ունենալ: Հ ենց նույն գի շերը եղավ ամենասարսափելին. դստերս փոքրիկը մահա-ցավ…
Մայրական սիրտս կոտրված էր…ես արտասվեցի ամբողջ գիշեր, իսկ առավոտյան երեխայիս տվեցի աղջկաս… Հիմա Արսենը գրեթե 5 տարեկան է, նա մեր ուրախությունն է, մեր գանձը: Աղջիկս լավ մայրիկ է, իսկ ես՝ երջա-նիկ տատիկ:
