Ես թույլ տվեցի, որ անօթևան մի կին մնա իմ ավտոտնակում. Մի օր առանց թակելու ներս մտա ու․․․Ես 61 տարեկան եմ, ժառանգութ յամբ միլիոնատեր, բայց այս հարստության դիմաց իմ կյանքը թվում էր դատարկ: Իմ ծնողները մահացան, երբ ես 20 տարեկան էի՝ թողնելով ինձ շքեղ կալվածք, բայց ոչ մեկին, ում հետ կարող էի կիսվել։
Ես երբեք ընտանիք չեմ կազմել, որովհետև կանայք գալիս ու գնում էին, բայց ես միշտ զգում էի, որ նրանք հետաքրքրված էին միայն իմ փողերով։Մի օր տեսա մի փխրուն կնոջ, ով թափառելիս աղբն էր փորփրում։ Նրա աչքերը, չնայած իրավիճակին, արտահայտում էին տոկունություն։ Ես խորապես կարեկցեցի։
Մոտեցա նրան նրբանկատորեն. «Կարող եմ օգնել ձեզ՞»։ Նա տարակուսեց, ապա ներկայացավ որպես Լեքսի՝ բացատրելով, որ ամուս ինն իրեն լքել էր հղի սիրուհու համար, քայքայելով նրա կարիերան և թողնելով անօթևան։Առանց վարանելու, ես առաջարկեցի նրան մնալ իմ ավտոտնակում, որը բավականին ընդարձակ ու կահավորված էր։
Լեքսին չէր հավատում իր բախտին։Մի օր, երբ հարկադրված էի գնալ ավտոտնակ՝ պոմպ վերցնելու, որոշեցի չթակել, քանի որ Լեքսին սովորաբար դուրս էր լինում օրվա ընթացքում։ Բայց երբ բացեցի դուռը, քարացա տեղում։ Այնտեղ Լեքսին էր, բայց ոչ այն, որին ես ճանաչում էի…
61-ամյա միլիոնատեր ժառանգը ապրում էր մեծ կալվածքում, բայց,չնայած իր հարստությանը, զգում էր խորը դատարկություն։Կանայք, որոնք մտնում էին նրա կյանք, կարծես ավելի շատ հետաքրքրված էին նրա գումարով, քան իրենով, ինչը խանգարում էր նրան իսկա կան ընտանիք ստեղծել։
Մի օր, քաղաքում զբոսնելիս, նա տեսավ մի կնոջ, որը աղբամաններում ինչ-որ բան էր փնտրում։ Նրա տեսքը փխրուն էր, բայց հայաց քը՝ տոկուն։ Կարեկցանքը ստիպեց նրան մոտենալ կնոջը նրբանկատորեն։
Կինը ներկայացավ որպես Լեքսի և պատմեց իր պատմությունը․ ամուսինը լքել էր նրան հղի սիրուհու համար՝ ոչ միայն թողնելով նրան միայնակ, այլև քանդելով նրա արվեստագիտական կարիերան։ Տղամարդն այնքան էր հուզվել նրա իրավիճակից, որ առաջարկեց նրան ժամանակավորապես մնալ իր ավտոտնակում, որը վերածվել էր հարմարավետ հյուրատան։ Սկզբում Լեքսին անվստահ էր, բայց ի վեր ջո ընդունեց առաջարկը, համոզվելով, որ դրա դիմաց ոչ մի բան չի պահանջվում։
Անցան օրերը, և թեև Լեքսին վարում էր անկախ կյանք, նրանք սկսեցին երբեմն կիսվել հումորային զրույցներով ընթրիքի ժամանակ։ Տղամարդն աստիճանաբար տեսավ Լեքսիի մեջ ուժեղ բնավորությամբ, սրամիտ ու հումորով լի մի կնոջ և հաճույք էր ստանում այդ նորածիլ մտերմության պահերից։ Մի երեկո Լեքսին կիսվեց իր վաղեմի կրքով արվեստի հանդեպ և իր խորտակված երազանքով՝ դառ նալու նկարիչ։
Մի օր կեսօրին, երբ նա փնտրում էր օդային կոմպրեսոր, առանց թակելու մտավ ավտոտնակ։ Այնտեղ նա հայտնաբերեց տասնյակ նկ արներ, որոնք պատկերում էին իրեն սարսափելի կերպարներում՝ շղթայված, արյունոտ աչքերով, դագաղում պառկած։ Շփոթված ու վիրավորված՝ նա լուռ հեռացավ՝ առանց իրեն ցույց տալու։
Ընթրիքի ժամանակ այլևս չկարողացավ թաքցնել իր անհանգստությունը և դիմեց Լեքսիին։ Լեքսին, ցնցված նրա արձագանքից, փորձ եց բացատրել, որ նա ուղղակի իր զայրույթն ու հիասթափությունը թափել էր արվեստի մեջ, սակայն իրականում տղամարդն իր ատե լության թիրախը չէր։
Չնայած նրա անկեղծ ներողություններին, տղամարդը չկարողացավ հաղթահարել իր հիասթափությունը և խնդրեց, որ նա հեռանա։ Հաջորդ օրը նրան տարավ ապաստարան և որոշ գումար տվեց, նախքան հեռանալը։ Նրանց միջև ծանր լռություն տիրեց։Անցան շաբ աթներ, սակայն նրա ներսում առկա դատարկությունը միայն խորանում էր։ Նա կրկին հիշեց Լեքսիի հետ անցկացրած խոսակցությ ունները, նրա ներկայությունը, որը անսպասելիորեն լրացրել էր իր միայնության մի մասը։
Հետո, մի օր, նրա տուն առաքվեց փաթեթ։ Ներսում կար մի նկար՝ բոլորովին այլ, քան նախորդները. դա նրա դիմանկարն էր, որը շնչ ում էր խաղաղություն ու քաղցրություն։ Կից կար նաև մի գրություն՝ ստորագրված Լեքսիի անունով և նրա հեռախոսահամարով։
Մի վայրկյան մտածելուց հետո, նա վերջապես զանգահարեց Լեքսիին։ Երբ նա պատասխանեց, տղամարդը պատմեց, թե ինչպես էր նկարն իր հոգում խոր ազդեցություն թողել։ Լեքսին ընդունեց, որ ցանկանում էր ուղղել այն իմիջը, որ թողել էր նրա մեջ։ Երկուսն էլ ընդունեցին իրենց սխալները, և նա առաջարկեց նրան ընթրիք՝ նորից սկսելու համար։ Լեքսին մեծ ուրախությամբ համաձայնեց, բաց ահայտելով, որ աշխատանք է գտել և շուտով պատրաստվում է վարձակալել բնակարան։
Երբ նա հեռախոսը դրեց, զգաց, որ դեմքին ժպիտ է ծագում։ Սկզբից երկար ժամանակ հետո, նա առաջին անգամ չէր կարող սպասել, որպեսզի կիսվի մի պահի հետ մեկ ուրիշի հետ։