Ես չեմ ուզում ապրել իմ ամուսնացած երեխաների հետ․ Շատերը ինձ չեն հասկանա, բայց ես դրա համար ունեմ իմ պատճառները․
Արդեն մի քանի տարի առաջ ինքս ինձ համար որոշել եմ, որ չեմ ուզում ապրել ամուսնացած երեխաներիս հետ, և համարում եմ, որ
մեծահասակ երեխաները, առհասարակ, պիտի առանձին ապրեն:Մի անգամից նշեմ, որ խոսքս չի վերաբեվում այն դեպքերին, երբ
այլ տարբերակ չկա:Օրինակ, 2 տարի առաջ իրավիճակ ստեղծվեց, երբ աղջիկս ընտանիքի հետ մնաց դրսում, բնականաբար, նրանք
որոշ ժամանակ ապրեցին իմ տանը, բայց հեռացան անմիջապես այն ժամանակ,երբ հնարավորություն ստեղծվեց:Ես սիրում եմ երե-
խաներիս և թոռներիս, բայց նախընտրում եմ առանձին ապրել: Ահա թե ինչու.
Ես ունեմ իմ գրաֆիկը՝ շուտ ժամի եմ պառկում քնելու և առավոտյան 4-ին արթ նանում եմ, բարձր ձայնով հեռուստացույց եմ դի-
տում:
Երբ բոլորը միասին են ապրում, պետք է ամեն հարցում հարմարվել մյուսների հետ:
Սնունդի հարցում տարբեր նախասիրությունները:
Կարելի է բոլորի համար առանձին պատր աստել, բայց այդ ժամա նակ մթերք գնելն ու մի քանի տեսակի ուտեստ պատրաստելը ժա-
մանակի հետ անտանելի է դառնում:
Տարբեր մոտեցումներ կենցաղին հարցերին և առհասարակ կյանքին:
Ես արդեն մեծ եմ, չեմ սիրում աղմկո տ հավաքույթներ և տոներ:Բայց չէ որ երեխ աներս դեռ ունեն դրա կարիքը, այնպես որ ավելի
լավ է բավարարվենք միմյանց տուն գնալով:
Բացի այս ամենից անխուսափելի են վեճերը՝ ծնողների և երեխաների միջև:
Պարզապես չեն կարող լիովին համերաշխ լինել երկու տարբեր սերո ւնդների ներկայացուցիչները:Ես չեմ հոգնեցնում նրանց իմ խոր-
հուրդներով, նրանք էլ ինձանից չեն նեղանում:
Իսկ դուք կիսու՞մ եք իմ տեսակետը:
