Երբ հարսանեկան խնջույքի ավարտին սկեսուրս մոտեցավ մեզ,մտածեցի ուզում է կրկին անգամ շնորհավորել,սակայն․ Նա պահան-
ջեց, որ իրեն տանք հարսանիքին հյուրերի կողմից մեզ տրված գումարները։Հարսանիքի ավա րտին սկեսուրը պահանջեց տալ հար-
սա-նիքի ամբողջ գումարը: Հարսի պատասխանը զարմացրեց բոլորին.. 4 տարի առաջ մորաքո ւյրս մա հացավ՝ թողնելով ինձ իր բը-
նակարանը որպես ժառանգություն, նա միայնակ էր ապրում երեխաներ չուներ:
Որոշ ժամանակ անց ես հանդիպեցի մի հմայիչ երիտասարդի, որին միանգամից սիրահարվեցի:Մենք սկսեցինք հանդիպել, և շուտով
մենք սկսեցինք միասին ապրել, նա տեղափոխվեց ինձ մոտ։ Մի քանի ամիս անց որոշեցինք հարսանիք անել և օրինականացնել մեր
հարաբերությունները։Երբ ես հանդ իպեցի ապագա սկեսո ւրիս `ես անմիջապես հասկ ացա, որ նա մեզ թույլ չի տա խաղաղ ապրել:
Հարսանիքին նա մոտեցավ ամուսնուս և պահանջեց այն գումարը, որ նվեր էինք ստացել․
Ես թոշակառու եմ, այդքան տարի մեծաց րել եմ քեզ և դու պետք է վարձահատույց լինես, — և սկսեց աղմ ուկ բարձ րացնել։ Հայրիկս
նրան դուրս հրավ իրեց և մենք շարունա կեցինք մեր միջոցառումը։Մենք մեկնեցինք մեղրամիս և վերադառնալով հայտնաբերեցինք,
որ մեր բնակարանի կողպեքը փոխված է։ Սկեսուրս և ամուսնուս քույրը տեղափոխվել են մեր բնակարան։
Ես քաղաքավարի նրանց խնդրեցի հեռանալ, բայց նա ինձ ասաց․ Այն ինչ պատկանում է իմ որդուն, պատկանում է նաև ինձ, այս բը-
նակարանը նաև իմն է։Ես նրան հանգիստ պատասխանեցի. «Այսպիսով, սիրելի սկեսուր, այուհետ իմացեք, այս բնակարանը միայն
իմն է ՝ ոչ թե ձեր որդունը, և միայն ես, կորոշեմ, թե ով կապրի դրանում:
Դուրս եկեք այստեղից, այլապես ես հիմա ոստիկանություն կկանչեմ»: Այս պահից արդեն անցել է 3 տարի, այդ ժամանակվանից սկե-
սուրս մի քանի անգամ ներողություն է խնդրել մեզանից, մենք ներել ենք նրան, բայց ես նրան երբեք չեմ ճանաչի որպես իմ ընտանի-
քի անդամ։
