Երեկոյան դուռս թակեցին, բացեցի ու ինչ տեսնեմ․․․Ամուսնուս սիրուհու ամուսինն էր։
Իմ ամուսնու առաջին հեռախոսը հայտնվեց տասը տարի առաջ:Այդ ժամանակվանից ի վեր նա երբեք այն չդար-ձրեց լուռ ռեժիմի, և հանկարծ սկսվեց: Նրան զանգահարելը պարզապես անիրատեսական էր: Այս մասին ասա-ցին ոչ միայն հարազատները, այլև ընկերները: Ես կասկածում էի, որ ինչ-որ բան տհաճ է, բայց որոշեցի դադար տալ սպասել:
Այնուհետև ես սկսեցի ժամանակին տեսնել անհամապատասխանությունները: Ամուսինը սկսեց ակտիվորեն հե-տաքրքրվել գնումներով:Նա հավատում էր,որ իր սիրելի կնոջը պետք է օգնեն:Եվ նա սկսեց բացատրել իր բացա-կայությունը` ճանապար-հորդելով սուպերմարկետներ հենց լոլիկի որոնման համար, ավելի էժան է հինգ ռուբլով:
Եվ հետո տեղի ունեցավ ամենավատ բանը: Մի լավ օր, ես դեռ չէի դիմանում դրան,գիշերվա կեսին վերցրեցի նը-րա սմարթֆոնը և դրեցի իմ ցուցիչի վրա: Հեռախոսը հեշ տությամբ բացվեց, և ամուսինս շարունակեց խաղաղ քնել: Ես իսկապես նամակագրության չէի անցել: Ուղղակի մի քանի բառ ինձ համար բավարար էին:
Նա ուներ սիրուհի՝ անունը Արինա, և կյանքը, անշուշտ, ինձ չէր պատրաստել դրան: Ամուսինս սեր էր խոստո-վանել Արինայինև գրել, թե որքան ձանձրալի է ինձ հետ, ցան կանում է լինել իր կողքին: Եվ ես պարզապես կուլ տվեցի արցունքները և շարունակեցի կարդալ ամուս նուս խոսքերը տարօրինակ կնոջը:Հեռախոսը դրեցի տե-ղում, խմեցի հանգստացնող և որոշեցի պահ պանել դեմքիս սովորական միմիկան: Ես և ամուսինս միայն խոսե-ցինք հաջորդ երեկո:
Մենք որոշեցին սպասել երեխաների արձակուրդին, որպեսզի ամուս նալուծվելու դիմում ներկայացնենք և հոգե-բանական տրավմայի չենթարկենք նրանց: Ամուսինս տեղափոխ վեց բազմոցի վրա ապրելու, ես սկսեցի օգտվել հոգեբանի ծառայություններից: Մի քանի օր անց ինչ-որ մեկը թակեց իմ դուռը: Նախաշեմին կանգնած էր մի գե-ղեցիկ տղամարդ, լավ հագնված:
-Դու Մաշա՞ն ես-Հարցրեց նա:
-Ես, այո, բայց կոնկրետ ով ես դու:
-Ինչո՞ւ վախենալու տեսք չունես»,-զարմացավ նա:
-Ինչո՞ւ ես պետք է վախենալու տեսք ունենամ։
-Դե, ես պարզապես չէի լքի ձեզ,-ասաց տղամարդը:
-Ես Վալերան եմ, Արինայի ամուսինը, քո ամուսնու սիրուհու ամուսինը։ Աչքերս ընկան ճակատին: Վալերան հասկացավ կատակերգական իրավիճակը և շտապեց բացատրեք, թե ինչ է նա ուզում ինձանից:
-Ես հասկանում եմ, որ սա հիմարություն է, բայց ինձ շատ վատ եմ զգում: Նա պատմեց, որ գիտե ամեն ինչ։Ես Վալերային ներս հրավիրեցի և թեյի սեղանի շուրջ մենք նրա հետ խոսեցինք մոտ երկու ժամ:Տարօրինակ է, բայց այն ավելի դյուրին դարձավ ոչ միայն իրեն, այլև ինձ համար: Ես հասկացա, որ ես մենակ չեմ իմ ճահճի մեջ: Այ-նուհետև մենք պայմանավորվեցինք հան դիպել մի քանի օրից: Մեկ ամիս ես և Վալերան ամուսնալուծվեցինք մեր նախկին կողակիցներից:
Դժվար է, ցավոտ, միայնակ,և սիրելիի օգնությունը դարձավ օդի պես անհրաժեշտ … Վալերան և ես կարող էինք ժամերով զրուցել հեռախոսով:Ես որոշեցի դադար տալ և գնացի հանգստանալու: Իմ Վալերան ինձ հան-դիպեց վարդերի փունջով: Ես լուռ փաթաթվեցի նրան և այդ ժամանակից ի վեր սկսվեց մեր պատմությունը: Երկու տա-րի է մենք միասին ենք: Շատ երջանիկ ենք: Ամուսինս երկու ամսից հետո բաժանվեց Արինայից:
Ամուսինս ինձ հաճախ է sms գրում որքան հիմար է ինքը և ինչքան է կարոտում ինձ և մեր ընտանիքին: Բայց ինձ չի հետաքրքրում: Մենք լավ ենք զգում Վալերայի հետ միասին, և ես նույնիսկ չեմ հիշում իմ անցյալը:
