Երեկոյան կնոջս հետ գնացինք մեր հեռու բարեկամներին տեսնելու․ Չգի տեինք, որ շատ ենք զղջալու․․․Միայն իմանաք, թե ինչ «օյին» բերեցին մեր գլխին Մենք որոշեցինք առա վոտյան ճանա պարհ ընկնել, որչպեսզի երե-կոյան տեղում լինենք: Մեր հարազատներին տեսակցության ճանապարհին կանգ առանք սուպերմարկետի մոտ, որպեսզի դատարկաձեռն չգանք:
Մենք քաղցրավենիք ու նվերներ գնեցինք ու գնացինք մեր նպատակակետը:Մենք տեղ հասանք, չեմ ասի, որ մեզ շատ ջերմ ընդունեցին։ Ես էլ նրանց առանձնապես չեմ սիրում,նրանք ինձ պարտք էին քանի տարի և չէին վերա-դարձնում գումարը և ես դիմեցի դատարան։ Սեղան նստեցինք, ու մինչև ուշ երեկո զրուցում էինք։ Միայն տան-տիկինը շուտ հեռացավ և ողջ երեկո ես նրան այլևս չտեսա։
Երբ ցանկացա մեքենայից դուրս բերել մեր գնումները, բեռնախցիկը դատարկ գտա, բացի այդ մեքենայի վրա խազեր կային։ Աչքերիս չէի հավատում։ Ի՞նչ էր դա։Խնդրեցի նրանց միացնել իրենց տեսախցիկը և ահա թե ինչ պարզվեց․ մեր գնումները մեքենայից հանել էր նույն տանիտիկինը և երբ ես զայ րացած նրան հարցրի, թե ինչու է առանց մեր իմացության վերցրել, ասաց, «Դա մեր պատասխանն է դատավարության համար:
Ձեր պատճա-ռով մեր երեխաները քաղցած են մնում, քանի որ ամուսնուս աշխատավարձի վրա կալանք է դր-ված։Մենք չենք ուզում ձեզ ճանաչել»: Մենք անմիջապես հեռացանք նրանց տանից և այլևս նրանց մասին չհի-շեցինք։
