Երկար տարիներ երազել եմ որդուս ամուսնանալու և հարս ունենալու մասին, բայց․․․Հիմա ինձ տանից դուրս են վռնդել անդաստիարակ հարսիս նախաձեռնությամբ։64 տարեկան եմ, սակայն էներ գիայով լի եմ, աշխատասեր։ Թոշակի անցնելուց հետո էլ շարունակում եմ աշխատել։ Իմ տանը միշտ մաքուր է, միշտ կա պատրաստի համեղ ուտելիք, որը որդիս շատ է սիրում։
Տղայիս միայնակ եմ մեծ ացրել։ Երբ նա դեռ 5 տարեկան էր, ամու սինս հեռացավ կյա նքից, ես էլ մնացի երեխա յիս հետ միայնակ։ Որդիս ամբողջ կյ անքում երբեք ոչ մի բանի պակաս չի ունեցել։ Համ ակարգիչ, հեռախոս, հա մալսարանում կրթություն․․․ ամեն ինչով ապահովել եմ նրան՝ իմ քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ։
Որդիս արդեն 33 տարեկան էր, երբ միակ եր ազանքս էր թոռ նիկ ունենալը։ Պիտի նշեմ, որ որդիս բավա կանին հմայիչ արտա քին ունի․ բարձրահ ասակ է, զբաղվում է սպրոտվ, գեղեցիկ դիմա գծեր ունի։ Հույս ունեի, որ իրեն արժանի կին կգտնի։Ժամա նակի հետ սկս եցի նկատել, որ Էդգարը սկսել է տուն ուշ վերադառնալ, հանգստյան օրե րին ինչ-որ տեղ էր գնում։ Այնքան երջանիկ էի, համոզված էի, որ ընկերուհի ունի։
Անհամբեր սպասում էի, թե երբ եմ ծան ոթանալու որդ ուս ընտրյալի հետ։Առ աջին հայաց քից աղջիկն ինձ շատ դուր եկավ․ որդուցս 2 տարով մեծ էր, կայացած, գեղեցիկ և ինքնավստահ էր։ Մեր առաջին հանիպումից 1 ամիս անց նրանք ամուսնացան։ Ես անում էի ամեն ինչ, որ հարսս զգա, թե որքան գրկաբաց եմ ընդունում իրեն և որքան լավ եմ տրամադրված։
Բայց․․․ նա ուներ իր կանոնները, որոնք ինձ այն քան էլ դուր չէին գալիս։ Հարսս արգե լեց որոշակի ուտես տներ պատրաստել, իբր դրանք յուղոտ են և վնաս ակար, ամեն օր ինչ-որ շտկ ումներ էր անում, աշխա տողներ բերեց, որ նորոգեն իրենց ննջասենյակը, քանի որ գույնը նրան դուր չէր գալիս։Ի դեպ, ամուսնությունից 2 շաբաթ առաջ էինք թարմացրել մեր ամբողջ տան նորոգումը։
Ես ուղղակի լռում էի։Մի քանի ամիս անց իմացանք ուրախալի նորություն․ հարսս երեխայի էր սպասում։ Հույս ունեի, որ գոնե փոքրի կի ծնունդը նրան կփոխի, ավելի համբե րատար և հանգիստ կդարձնի։ Բայց ոչ․ Ալինան իրեն այն պես էր պահում, կար ծես թոռս իմը չլիներ։ Հա ճախ թույլ չէր տալիս գրկել նրան, աս ում էր, իբր երես կտամ, հետո ինքն ինչ է անելու։
Իսկ երբ պարզվեց, որ Ալի նան երկրորդ անգամ է հղի, Էդգ արն ասաց, որ ինձ հետ լուրջ բան ունի խոսելու․ նա ինձ առաջարկեց ժամանակավորապես առանձին ապրել, վարձակալած բնակարանում, ասաց, որ տանը շուտով էլ տեղ չի լինի բոլորիս համար։Ես համաձայնվեցի՝ միայն հանուն որդուս երջանկության։
Հիմա իմ մա սին գրեթե չեն հի շում, հարսս զանգ ում է միայն այն ժամա նակ, երբ գործեր ունի, և երեխաներին պիտի բերի ինձ մոտ։Շատ եմ տխրում, բայց չեմ էլ ուզում խանգարել որդուս։ Բայց այս տարիքում վարձով տան մեջ ապրելն այնքան էլ հաճելի չէ։
