Երջանիկ կյանքի համար ամուսնուս հետ ունեինք ամեն ինչ, բացի ամենակարևորից՝ երեխա․․․Մի քանի օր ա-ռաջ ամուսինս խանութից տուն եկավ մի երեխա գրկած։Ես ու ամո ւսինս արդեն 10 տարի ամուսնացած էինք: Երջանիկ կյանքի համար ունեինք ամեն ինչ. լավ աշխատանք, տուն, հավատարիմ ընկերներ և հոգատար բարե-կամներ:
Սակայն պակասում էր գլխավորը. մենք երեխա չունեինք: Ես երկար ժամ անակ բուժվում էի, սակայն ամեն ինչ ապարդյուն էր: Մեր ընկերները մեզ խորհուրդ էին տալիս երեխա որդեգրել, սակայն ինձ թվում էր, որ ես չեմ կա-րողանա անկեղծ սիրել ուրիշի երեխային:
Ամանորի նախօրեն էր: Թխվածք պատրաստելիս նկատեցի, որ մի երկու բաղադրիչ է պակասում և խնդրեցի ա- մուսնուս խանութ գնալ: Սակայն ամուսինս վերադարձավ 2 րոպեից՝ նորածին երեխայի գրկած:Պարզվում է, շը-քամուտքի մոտ ամուսինս մանկասայլակ է հայտնաբերել, որի մեջ քնած էր փոքրիկը, մոտակայքում ոչ մի մեծա-հասակ չի եղել:
Արմենն առանց երկար մտա ծելու փոքր իկին բերել էր տուն, որ վերջ ինս չսառի: Մենք ոստիկանություն զանգե-ցինք…պարզվեց երե խային լքել են, գցել են դո ւրսը և հեռացել: Ոստիկա նները տարան երեխային: Ես մի քանի օր տեղս չէի գտնում, իսկ երբ տոնա կան օրերն անցան, շտա պեցի, որպիսի փոքրիկի մասին ինչ-որ նորություն իմանամ:
Կարծում եմ,արդեն հասկացաք, որ երեխան արդեն մեզ հետ է ապրում,մենք նրան պաշտոնապես որդեգրել ենք: Մեր տղան արդեն գրեթե 3 տարեկան է,և մենք սիրում ենք նրան ամբողջ սրտով և մեր կյանքն առանց նրա չենք պատկերացնում:
