Զանգեցի ամուսնուս սիրուհուն, որ ասեմ ամուսնուս հանգիստ թողնի, նա ընտանիքի տեր մարդ է,բայց․․Ինձ ընենց պատասխան տվեց, որ բերանս բաց մնաց։Ամուսինս սի րուհ ունի ու ես դրա մասին արդեն ահագին ժամանակ ա գիտեմ:
Տարբեր ժամանակներում տարբ եր մարդիկ են հայտնվում նրա կյանքում, նա ժամանակ է անցկացնում այդ կանանց հետ, հավեսը հա նում, հետո կրկին վերադառնում ընտանիք: Բայց այս դեպքն ահագին երկար ձգվեց ու սկսեց ինձ անհանգստացնել:
Ամուսնուս հեռախոսից վերցրեցի նրս սիր ուհու համարն ու զնագեցի այդ կնոջը, որպեսզի նրան ասեմ, որ հանգիստ թողնի ամուսնուս
ու մեր ընտանիքը չքանդի:Նա երկար լսեց իմ խրատներն ու վիր ավորանքներն իր հասցեին, հետո գ ռեհիկ ու լպ իրշ ձևով ասաց.
-Դու որ լավն լինեիր, մարդդ չէր գա իմ մոտ, իմ հետ իրան լավ ա զգում, ընենց որ լավ կլինի դու մեզ չխանգարես։
Ես սենց պատասխան չէի ակնկալում: Էս խոսքերից հետո ձենս կտրեցի ու հեռախոսը կախեցի, որովհետև ասելու բան չունի: Ճիշտ էր ասում:
Իրականությունը շպրտեց դեմքիս ու ինչքան էլ ո չուզենամ ընդունեմ, ես շատ լավ հասկանում եմ, որ մե ղավորը ոչ թե ամուսնուս սիրու հիներն են, այլ ամուսինս, որ ոչ մի փեշ բաց չի թողնում
