Զղջում եմ, որ ժամանակին սխալ որոշում եմ կայացրել, բայց փոխելու տարբերակ չունեմ․․․Հիմա ունեմ 2 երեխա և ամուսին, ում հետ ապրում եմ ա ռանց սիրելու։Ես հիմա ապրում եմ ամու սնուս հետ,ում երբեք չեմ սիրել և չեմ սիրում։Արդեն 8 տարի միասին ենք ապրում,նրա նից ունեցել եմ երկու երեխա։
Դե եթե առաջին երեխայիս ժամա նակ ինչ-որ զգացմունքներ կային, երկրորդ երե խային ունենալու համար շատ եմ զղջում։Չեմ հասկա նում,գուցե և սիր ում եմ նրան,բայց ինձ համար դժվար է այն փաստն ընդունելը,որ նորից դեկրետում եմ, նորից ձեռ քերս ու ոտք երս կապկ պված են։Կրթու թյուն ունեմ, բայց աշխատել չեմ հասցրել․․․ ես այնքան էի ուզում ամուսնանալ և երեխա ունենալ։
Ամուսինս օրերով կորում է աշխատավայրում, երեսով է տալիս դա ամեն հար մար առիթին։Նայում եմ ծանոթնե րիս,բոլորը կայ ացած,ինչ-որ հաջողությ ունների են հասել, իսկ ես․․․կար ծես անպի տան լի նեմ,ոչինչ չեմ կարո ղանում։Մասնագիտությամբ իրավաբան եմ, բայց ինչ օգուտ, եթե ոչինչ չեմ հասկանում, ամ բողջ երիտասարդու թյունս անցկացրել եմ մանկական տակդիրներ փոխելով։
Ընդ որում ամուսինս ինձանից տա րիքով մեծ է, սիրում է սովոր եցնել՝ ինչ պես ճիշտ ա պրել, ուտել, քնել, քայլել, խոսել, մի խոսքով, ամեն հա րցում խոթում է քիթը։Ես ուղղակի հոգնել եմ այսպիսի կյա նքից։ Կրտսերս դեռ շատ փոքր է, որ տանեմ մանկապարտեզ։ Կարծում եմ՝ կխելագար վեմ, մինչ կգա այդ օրը։ Ես ուղ ղակի հիմ արի մեկն եմ, ով առանց ուղե ղով մտածելու չսիրված տղա մարդուց եր եխաներ է ունեցել։
