Էն օրը հարսիս ասեցի, որ առաջնեկդ աղջիկ ծնվի իմ անունը դիր․․․Այնպիսի պատասխան տվեց, որ ամոթից գետինը մտա։Երկու տղա ունեմ ու երբեք իրանց մեջ տարբերություն չեմ դրել: Մեծս ամուսնացավ միասին էինք ապրում հարսիս հետ էլ նորմալ հարաբերություն ներ ունեինք, դե ջահել էին աշխատում էին սաղ օրը:
Առավոտ գնում էին իրիկունն էլ մարդ ու կին իրար թև մտած տուն էին գալիս:Էդքանը ինձ հերիք էր ու իրանց հարաբերություններին չէի խառնվում:Երբ հարսս հղիացավ, առաջներկը աղջիկ էր լինելու ու ամուսիններով որոշել էին երեխայի անունը Աննա դնեին, ես էլ բան չասեցի, հիմա հո կռիվ չէի անի ասեի համաձայն չեմ:
Միևնույն է իրենց կյանքում ամեն ինչ երկուսով էին որոշում:Փոքր տղայիս ամուսնացնելու ժամանակ եղբայրներով որոշեցին, որ մեծս կառանձնանա, քանի որ ունեին հնարավորություն հիփոթեկով տուն գնելու, իսկ փոքրս կմնա մեր հետ: Փոքր հարսս բայց շատ լեզվա նիա:
Ես իրեն էլ նույն կերպ եմ վերաբերում ոնց մեծ հարսիս, բայց պատասխանը լրիվ այլ է: Սրան թվում է թե ես տան սպասուհին եմ ու պա րտավոր եմ իրա համար ամեն ինչ անեմ:Ես էլի ձայն չէի հանում, չէի ուզում որ տղայիս հետ վիճեին կենցաղային հարցերով, բայց էն օրը նենց բան ասեց լացս չկարողացա զզպեի:
Իմացանք, որ հղիա ու նորից աղջիկ էր ունենալու, երբ անունից հարցրեցի ասաց, որ դեռ չեն որոշել, ես էլ առաջարկեցի իմ անունը դն են Կարինե:Հարսս էլ ոչ ավել ոչ պակաս ֆռաց ասեց էտ հավաքարարի անունը չեմ դնի երեխուս,էդքան դուխ ունեիր մեծ հարսիցդ պա հանջեիր որ քո անունը դնի:
