Էրեկ ամուսինս ժողովի էր, գնացի կոստյումը բերեցի, որ արդուկեմ, գրպանից այնպիսի բան եմ հանել, որ դրանից հետո երևի մի 4 բաժակ սրտի կաթիլներ եմ խմել․․․Ձեռքս կոտրվեր մենակ էտ թուղթը չտեսնեյի։Երեկ մարդս եկավ տուն, թե բա շորերս մի հատ կար գի բեր, մի երկու ժամից պիտի ժողովի գնամ, կարևոր մարդիկ ենք գալու մեր օֆիս։
Գնացի կաստումը բերի, որ արդուկեմ, մեկ էլ տենամ ջեբի մեջ մի հատ թուղթ կա։ Ասենք հանի վրեն գրած էր, շնարհավորում ենք, դուք ընդունել եք երեխայի հայրությունը։ Էտ երեխեն էլ պարզվումա մի երկու օր առաջա ծնվել։ Ափսոս մոր ունը գրած չէր։ Ընենց էի խառնվել իրար չեք պատկերացնի, երևի մի 4 բաժակ սրտի կաթիլներ եմ խմե, թեկուզ ոչ մի բան էլ չէր օգնում, հայ-հայա շտապ օգն ություն էի զանգում։
Հիմի հարևանիս եմ կանչե, նստե լացում եմ, ասում եմ ախր ես իրան ինչ եմ արե, որ ինքը իմ հետ սենցա վարվում, գնում ուրիշի հետ ա սիլի-բիլի անում, մի հատ էլ երեխայա ունենում։ Էսօր առավոտ նոր մարդուս հետ խոսացել եմ։ Պարզվումա էտ երեխեն ոչ թե իրեն նա, այլ ախպոր երեխեն ա, էտ ախպերնա ուրիշ կանանց հետ հանդիպե, հետո էլ պարտքերա կուտակե ու թողե գնացելա երկրից։
Էտ կինն էլ մարդուս ա գտել, ասելա թե ինչ վիճակումա, մարդս էլ հո ախպոր երեխուն չէր թողի մանկատունը կամ էլ հիվանդանոցնե րը, հայրությունա ընդունել, որ բերի ես էտ երեխուն պահեմ։
