Ընդհանրապես հիշաչար չեմ, բայց չեմ կարողանում ընկերուհուցս վրեժ լուծելու ցանկությունից հրաժարվել

Ինչպե՞ս էի ատում նրան երեխա ժամանակ:Նույնիսկ չէի ցանկանում դպրոց գնալ այդ Օլգայի պատճառով: Ու-թերորդ դասարանում նա կազմակերպեց իր սեփական ընկերությունը, որում ընդգրկված էին միայն «հանրա-ճանաչ» աղջիկները: Ինձ նման ակնոցավոր հասարակ աղջիկը, նրանց համար պարզապես իդեալական զոհ էր: Ինչեր ասես նրանք չեն արել:

Նրանք կեղտոտում էին իմ պայուսակը վաքսով, թաքցնում էին իրերս, պատռեցին վերարկուս …Այս ամենը շա-րունակվեց մինչև տասնմեկերորդ դասարան: Մայրս կտրականապես հրաժարվեց ինձ տեղափոխել այլ դպրոց: Նա հավատում էր, որ նման անհատներից թաքնվելը, եթե մեղավոր չեք, պարզապես վախկոտություն է:

Ուսուցիչները ձևացնում էին, որ ամեն ինչ լավ է: Նրանք չէին ուզում ներգրավվել … Ես նույնիսկ չգնացի ավար-տական հանդեսի: Արագ հավաքեցի իրերս և փախա Մոսկվա՝ ինստիտուտ ընդունվելու և այս խմբավորման ոտնձգություններից ազատվելու համար:

***
Մաշան հիմա լավ է ապրում: Նա ամուսնացավ շատ հարուստ տղամարդու հետ, դուստր ունեցավ: Նրանք ապ-րում են սիրով և ներդաշնակությամբ, առանց վեճերի և սկանդալների: Մաշան գնում է աշխատանքի՝ «ցուցա-դրելու» նոր զգեստները, դուստրը զբաղվում է բալետով և նկարչությամբ:

Վերջերս նրա ընտանիքը տուն է գնել: Հիմա վերազինում են այն: Մաշան չի սիրում հիշել մանկությունը: Նա ծայրաստիճան հազվադեպ է լինում իր հայրենի քաղաքում: Նա չի ցանկանում հիշել անցյալը և կրկին իրեն անճոռնի ճուտիկ զգալ:

***
Եվ ահա ես ամուսնուս հետ շինանյութի խանութ եմ գնացել: Եվ այնտեղ այդ Օլգան հայտնվում է, ինչպես չարքը` ծխախոտատուփից: Ես պարզապես համրացել էի: Իսկ նա նետվեց ինձ գրկելու, սկսեց հաճոյախոսել ու ասում էր, որ ուրախ է տեսնել ինձ: Ես պարզապես ուսերս թոթվեցի:

Այ քեզ բան, նույնիսկ Մոսկվայում կրկին հանդիպեցի նույն Օլգային, որը տասնհինգ տարի առաջ ինձ բնավ կյանք չէր տալիս…Նախկին դասընկերուհիս ընկերոջ հետ էր, որին ամուսինս շատ լավ գիտեր: Հետաքրքիր է, ինչ էր նա գտել Օլգայի մեջ …

Մեր տղամարդիկ խոսեցին, Օլգան առաջարկեց հանդիպել ընկերական ընթրիքի շուրջ: Ես կտրուկ մերժեցի:
Ամուսինս զարմացավ այս պահվածքից, բայց ես հստակ բացատրեցի նրան, թե ինչում է խնդիրը: Դրանից հետո Դավիթը տարուբերեց գլուխը և ասաց, որ նա մի քանի տարի ամուսնացած է իր ընկերոջ հետ: Նրանք երեխա են ուզում ունենալ, բայց ամեն անգամ ձախողվում է:

Բուժվում են միասին, բայց արդյունքներ չկան: Ինձ բոլորովին չէր հետաքրքրում իմ նախկին դասընկերուհու հետ կատարվողը: Ես չէի ուզում լսել նրա մասին: Ավելին` խորանալ նրա խնդիրների մեջ:Բայց մի քանի օր անց մայրս զանգահարեց և ասաց, որ պատահաբար հանդիպել է այդ նույն Օլգայի մորը: Մայրս սկսեց անկեղծորեն խղճալ նրան:

Պարզվում է, որ դպրոցից հետո նա և իր ընկերությունը վարել են շատ չնորմավորված ապրելակերպ:Օլգան հղիացել է ինչ-որ տղամարդուց, որը չէր պատրաստվում ճանաչել հայրությունը: Աղջիկը ձգել է մինչև վերջը և չի գնացել աբորտի, այլ հասցրել է արհեստական ​​ծննդաբերության: Արդյունքում վիրահատությունն արվել է այնքան անփութորեն, որ նա չի կարողանա այլևս երեխաներ ունենալ: Օլգան որոշել է կապերը խզել անցյալի հետ և մեկնել Մոսկվա:

Ստացվում է, որ նա ամբողջ ճշմարտությունը չի ասում իր քաղաքացիական ամուսնուն: Այդ տղամարդը տառա-պում է, բուժվում է, բայց խնդիրը նրա մեջ չէ, այլ Օլգայի …Այժմ ես սպասում եմ, որ հարմար պահ լինի և կասեմ ամբողջ ճշմարտությունը:Չեմ խղճում նրան: Եթե ​​նա նույնիսկ մի փոքր ափսոսար այն բանի համար, ինչ նա արել էր մի քանի տարի առաջ ինձ հետ… իսկ այսպես… ազում նետվում է պարանոցիս, իբր լավագույն ընկերս է…

Իսկ եթե դուք լինեիք Մաշայի փոխարեն, կասե՞իք արդյոք նախկին դասընկերուհու գաղտնիքը:

Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ.
GOOD LOOKING NEWS