Ընկերոջս հարազատներ ամեն առիթ օգտագործում են ինձ վիրավորելու համար, իսկ նա չի էլ փորձում ինձ պաշտպանել․․․Մի քանի օր առաջ էլ ինձ ամուսնության առաջարկ արեց
Փեսացուս և ես արդեն 6 տարի է, ինչ միասին ենք: Առաջարկում է, որ ամուսնանանք, բայց ես վախենում եմ, իսկ իմ վախի պատճա-ռը նրա հարազատներն են: Նա ունի մեծ եղբայր, որը չունի ոչ աշխ ատանք և ոչ էլ ընկերուհի: Նա հ աճախ կարող է ինձ վիրավորել, եթե ես ասում եմ իմ կարծիքն իր ընտանիքի մասին, իսկ նա հեշտությամբ կարող է ասել.
«Քեզ ոչ ոք ոչինչ չի հարցնում», բայց լինում են նաև նորմալ հարաբերություններ: Այդ պատճառով էլ փորձում եմ խուսափել նրանից: Նա այդպես է վարվում ոչ միայն ինձ հետ, այլև բոլորի (փեսացուիս եղբայրը 35 տարեկան է): Նրանց կր տսեր քույրը ուշ է ծնվել, այդ պատ ճառով էլ նրանք ոչ մի խոսք չեն ասում երեխայի դեմ, նա կարող է ամբողջ սեղ անի շուրջ ասել, որ ես շատ վատ եմ ու տգեղ:
Եղել են դեպքեր, որ քույրը նույնիս վեճ է բռնվել մեզ հետ նրա համար որ ընկերաս բռնել է ձեռքս կամ գրկել է ինձ: Իսկ մայրը կարծես ժպտում է դեմքիս, բայց ծանոթները ասում են, որ չի հավա նում ինձ:Օրինակ, նվերներ ենք տա լիս նրանց երկ ուսիս անունից, բայց նրանք ինձ շնորհակալություն չեն հայտնում: Նրանք ամենուր ունեն օգնության կարիք՝ գնի, բեր, տար:
Տատիկները նույնպես դժգոհ են, անկախ իրենց տարիքից, բայց նրանք մեզ օգնում են, ուստի ես ոչ մի բան չունեմ նրանց դեմ և եր-բեմն էլ նույնիսկ լսում եմ նրանց կարծիքը:Երբեմն ես մտա ծում եմ, որ գուցե խն դիրը ընկ երոջս մեջ է: Մենք ապրում ենք միասին, աշխատում ենք հավասար հիմունքներով, ես հետ ևում եմ տանը, բայց նա չի պաշտպանում ինձ, քանի որ դիվանագետորեն լռում է, նա երբեք չի միջամտում:
Ասում է կամ ես եմ հորինում կամ էլ ուշադրո ւթյուն չդարձնեմ:Ես նույնիսկ չգիտեմ, արդյոք այս ամենն ինձ պետք է։ Ես ունեմ բարձ-րագույն կրթություն, ունեմ աշխատանք և վարձատրվում եմ բավականին բարձր, գեղ եցիկ եմ (դա միայն իմ կարծիքը չէ), բայց փխ-արենը լսում եմ անծանոթ մարդկանց տհաճ ու դժգոհ խոսքերը։ Ընկերոջս իմ ընտանիքի անդամները շատ են սիրում,այսքան ժամա-նակ սկանդալներ չեն սարքել և նույնիսկ նրան հարազատ են համարում։
Բայց նաև այն փաստը, որ նա իր ընտանիքում սիրելի զավակը չէ, որ միշտ դժգոհ են նրանից, և նա միշտ պարտական է, չնայած նը-րան, որ վաղուց արդեն ֆինանսական առումով անկախ է, և նույնիսկ օգնում է նրանց։Ես շատ եմ վախենում, իսկ եթե երեխա ունե-նամ, չկարողանամ աշխատել, այդ ժամանակ նրանք երևի ավելի վատ կվարվեն ինձ հետ։ հիմա չգիտեմ ինչ անեմ․․․
