Իմ կարծիքով մայրս խելագարվել է․ 73 տարեկան հասակում պնդում է, որ հարս է․․․Չեմ կարողանում նրան բա-ցատրել, որ դա նորմալ չէ
Ինձ թվում է, աշխարհը խելագարվել է: Իմ տարեց մայրը՝ հարսնացու է:Կուզենայի ուրախանալ մորս համար, բայց չեմ հավատում փեսացուի զգացմունքների անկեղծությանը: Եթե լինեին 40-50 տարեկան, ուրիշ բան: Ես կընդունեի նրանց որոշումը՝ հասկանալով, որ ամբողջ կյանքը դեռ առջևում է, կարող են միասին պլաններ կազ-մել ու նպատակների հասնել: Բայց ոչ այս տարիքում:
Մայրս միշտ խնամել է իրեն և շարունակում է անել դա՝ գնեով նոր զգեստներ, կոսմետիկա: Բայց չէ որ կարելի է ուղղակի միասին ապրել կամ հանդիպել ամեն օր, բայց առանց հարաբերություններն օրինականացնելու: Այգի գնացեք, սրճարան, թատրոն… բայց ոչ զագս:
Ես դեմ չեմ նրան, որ մայրս թեկնածուներ ունենա, ընդհակառակը, դա նրա վրա շատ լավ է անդրադառնում: Դե զբոսնեք ձեզ համար, հանդիպեք: Բայց ինչի՞ համար եք հարսանիք ուզում:Հայրիկս արդեն 6 տարի է, ինչ չկա: Մորս բազմիցս խնդրել եմ՝ տեղափոխվել իմ տուն, բայց նա կտրուկ դեմ է: Ասաց, որ ի վիճակի է ինքնուրույն ապրել ու կենցաղ վարել:
Մեր փեսացուն մորիցս 7 տարի փոքր է, խորամանակ ու էներգիայով լեցուն պապիկ է: Նա տուն չունի, բայց պն-դում է, որ միասին ապրեն: Այսինքն մորս տան վրա աչք է դրել: Մինչ մորս հանդիպելը ապրել է դստեր հետ, ով ամեն կերպ փորձել է ազատվել հորից: Դե ասեք, որ սխալվում եմ:Հիմա էլ խեղճ մորս վեհ զգացմունքների ու ան-իրական սիրո մասին է պատմում:
Չգիտեմ՝ ինչպես համոզեմ նրան, որ մտափոխվի ու հրաժարվի ամուսնանալու մտքից:
