Ինչո՞ւ է աշխատասեր ու բարի մարդկանց դժվար բախտ բաժին ընկնում, իսկ չարերին՝ հեշտ․․․Ոչինչ պատահական չի լինում․ 3 քույրերի մասին այս առակը պետք է իմանան բոլորը
Հեռավոր մի շրջանում երեք քույրեր էին ապրում: Նրան ցից ավագը ծույլ էր ու անբան, միջ նեկը՝ չար ու նախանձ, իսկ երրորդը՝ խե-լացի, աշխատասեր ու բարի:Մի օր առավոտյան նրանց դռան մոտ մի սայլ կան գնեց: Քույրերը դուրս եկան տեսնելու, թե ով է եկողը: Սայլի վրա մի անծանոթ կին էր նստած:
-Ո՞վ ես դու, — հետաքրքվեցին նրանք
-Ես, բախտ բաժանողն եմ, եկել եմ ձեզ բախտ բաժանեմ:
Նրանց նստեցրեց սայլի վրա և միասին գնացին բախտի ետևից:
Մտան առաջին գյուղ: Տեսան դաշտում մի տղա է աշխ ատում, նա հայ տնի էր որպես շնորհա շատ երտասարդ,, երբ վերանորոգելու բան կար, բոլորը նրան էին դիմում, նա օր ու գիշեր աշխատում էր:
— Ահա սա քո բախտն է, — ասաց կինը նա յելով ավագ քրոջը:
Հետո շարունակեցին ճանապարհը և մտան երկրորդ գյուղը:Այնտեղ մի երիտասարդ էր ապրում:Նա բոլորին օգնության էր հասնում, ոչ ոքի չեր մերժում, նա բարության մարմնացում էր:
— Սա էլ քո բախտն է, -ասաց կինը նա յելով միջ նեկ քրոջը:
Կրտսեր քրոջ հետ շարո ւնակեցին ճանապարհը ու մտան հա ջորդ գյուղը: Սայլը կա նգ առավ մի տան դիմաց, որը դժ վար էր տուն անվանել, այն ավերակ էր հիշեցնում, դռան առաջ մի հարբած երիտասարդ էր պառկած, նրա կողքին նստած էր մի չար պառավ, որը անիծում էր մարդկանց, աշխարհին:
Ահա սա էլ քո բախտը, — ասաց կինը նրան:
— Ի՞մ, — զարմացավ աղջիկը, — ես այսքան բարի եմ, այս քան լավը, այ սքան շնորհալի, և ինձ այս պիսի բախտ է բաժին հասնում, ինչ է չկա՞ ո ւրիշ մեկը ինձ համար:
— Ուրիշները կան, — հոգոց հանելով ասաց կինը և ավե լացրեց, — բայց քո նմ անը չկա, առանց քեզ նա կկորչի
