Իմ կյանքում բարդ իրավիճակ է ստեղծվել, նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչ անել: Ես շատ աղջիկների եմ հանդիպել, բայց նրանք այն չեն եղել, ով ինձ պետք է:
Եվ ահա մեզ մոտ աշխատանքի է ընդունվում Անի անունով մի աղջիկ, շատ գեղեցիկ և խելացի: Նրա հետ միշտ խոսելու թեմա էի ունենում: Ինքս էլ չհասկացա թե ինչպես, բայց սիրահարվեցի նրան:
Բայց չգիտես ինչու, ամաչում էի նրան ասել դրա մասին: Մի երկու շաբաթ անց՝ հասկանալով, որ ի զորու չեմ թաքցնել զգացմունքներս, նրան հանդիպման հրավիրեցի: Բայց ի զարմանս ինձ՝ նա մերժեց: Ասաց, որ ես գնամ իր տուն:
Որոշված օրը գնացի. դուռը մի փոքրիկ աղջնակ բացեց, պարզվեց, Անիի դուստրն է:
Նա քնքուշ և բարի երեխա է, մենք շատ շուտ լեզու գտանք, իսկ Անիի հետ սկսեցինք հանդիպել: Ավելի ուշ ես նրան առաջարկություն արեցի և որոշեցի ծանոթացնել մորս հետ:
Ընթրիքին եկանք երեքով՝ ես, Անին և մեր դուստրը:
Իսկ մայրս կտրականապես դեմ եղավ մեր հարսանիքին. -Ինչպե՞ս կարող էիր երեխա ունեցող կնոջ ընտրել…
Դու այլևս իմ որդին չես, դու խայտառակել ես մեր ընտանիքը:
Մենք ամուսնացանք, արդեն կես տարի է անցել, բայց այդպես էլ չհասկացա մորս: Այդ ի՞նչ կարծրատիպեր են…
