Ծննդատնից դուրս գրվելուց շատ երկար սպասեցի ամուսնուս. Ժամանակն անցավ,սակայն ոչ ոք չեկավ իմ ու տղաներիս հետևից. Տուն գնալով՝ պարզեցի սարսափելին․․․Ես շուտ եմ ամուսնացել։ Ներսեսի ծնողները գոհ չէին մեր հարաբերություններից։ Շուտ ով ես ինքս զղջացի, որ կյանքս կապել եմ մի դ ավաճանի հետ:
Երբ իմացա հղ իության մասին, երջանկությունից յոթերորդ երկնքում էի։Մարդը նույնպես ուրախ էր, բայց շատ շուտով մտափոխվեց։ Այդ ամենում մե ղավոր էր նրա մայրը:նա ցանկանում էր, որ ես աբ որտ անեմ, բայց ես պահեցի երեխաներին և եկավ ծնն դաբերության օրը:Ես առ ողջ բալիկներ ուեցա, բայց դուրս գրման օրը ոչ ոք չեկավ իմ հետևից:
Երեկոյան ժամը հինգին մի մանկա բարձո ւհի բ ուժքրոջ հետ ինձ համար տաքսի կանչեց ու տուն ուղարկեց՝ մաղթելով երջանկութ յուն ու բարօրություն։ Սկզբում ես երկար թակեցի դուռը։ Շուտով հարևանուհին դուրս եկավ։Կինը ափսոսանքով նայեց ինձ և հանձնեց Ներ սեսի նամակը.
-Կներես, բայց ես դեռ պատրաստ չեմ հայր դառնալ։
Ես ու ծնողներս գնացել ենք Ռուսաստան։ Պետք է մոռանամ ամեն ինչ, ուշքի գամ։ Մեր ամուսնությունը սխալ էր: Այդ պահին ոտք երս ծալվեցին, հուզմունքից կոկորդս չորացավ։ Հարևանուհիս ժամանակին երեխայիս բռնեց: Այդ գիշեր ես գիշերեցի նրա մոտ, իսկ հաջորդ օրը մեկնեցի գյուղ. Առաջին վեց ամիսն ինձ համար իսկական դ ժոխք էր թվում։ Ինձ թվում էր՝ ես խենթանում եմ և երեխ այիս լա ցը երբեք չի դադարի։
Մայրիկիս աջակցության շնորհիվ ես ողջ մնացի, վերապրեցի այս դժ վարին ժամանակը:Ներսեսը հայտնվեց երեք տարի անց։ Նախ կին ամուսինս անճանաչելիորեն փոխվել էր: նա տասը տարով ծերացել էր: Ես չլսեցի նրան, դուրս քշեցի բակից, կողպեցի դարպասը և սա րսափելի երազի պես մոռացա նրան։
Եվ երկու տարի անց ես հանդիպեցի իմ ճակատագրին՝ Վաղինակին։Նա գյուղատնտես էր և եկել էր մեր գյուղ աշխատելու ու ամբողջ կյանքում մնաց ինձ հետ։Վաղինակը փոխարինեց տղաներիս հորը, ունեցանք երրորդ երեխան՝ հմայիչ աղջիկ։ Դժ վար ժամանակներ ապրող կանանց ուզում եմ ասել՝ մի հուսահատվեք: Բոլոր վ ատ բաները վաղ թե ուշ ավարտվում են: Հավատացեք, որ երջանիկ կյանքն առջևում է: Ի վերջո, անձրևից հետո արևը միշտ դուրս է գալիս: Եվ ամենամութ ամպերի հետևում ծիածանն է թաքնվում:
