Ծնողները նրան թողեցին մանկատանը, երբ դեռ չէր լրացել 8 տարին․․․Այն, ինչ տեղի ունեցավ 25 տարի անց, ուղղակի հնարավոր չէ հավատալ
8 տարեկան Եգորին ծնողները որոշե ցին թողնել ման կատանը, քանի որ այդ ժաման ակ նրանց կյա նքը շատ ծանր էր, և այդ կերպ փորձում էին մեղմել իրավիճակը։Եգորից բացի ընտանիքում կար ևս մեկ երեխա` Եգորի եղբայրը: Բայց ընտրությունն ընկավ Եգորի վրա, քանի որ նա ավագ երեխան էր:
Ծնողները Եգորին ասում էին, որ անմ իջապես նրան կվերցնեն մանկա տնից, հենց որ կյանքը փոխվի դեպի լավը:Ան ցան տարիներ, բայց կյանքն այդպես էլ չփոխվեց, և Եգորը մեծացավ այնտեղ:Սկզբում ծնողները հաճախ էին այցելում նրան` բերելով հագուստ, խա-ղալիքներ և քաղցրավենիք, բայց ժամանակի ընթացքում նրանց այցերն ավելի ու ավելի էին նվազում, և հետո նրանք ընդհանրապես դադարեցրին։
Երբ Եգորը դարձավ 18 տարեկան և այլևս չէր կարող ապրել մանկատանը, նա չընկճվեց, ընդունվեց համալսարան, ավարտեց գերա-զանց և ստացավ լավ աշխատանք։ Նրա հետ ամեն ինչ կարգին էր, ուներ բարձր պաշտոն` լավ աշխ ատավարձ, իսկ որոշ ժամանակ անց դարձավ ընկերության ղեկավար: Երիտասարդ և հաջողակ Եգորից հաճախ էին հարցա զրույց վերցնում և ցուցադրում հեռուս-տատեսությամբ, ինչը խթան հանդիսացավ հետագա իրադարձությունների:
Նա արդեն մոռացել էր ծնողների մասին, բայց օրերից մի օր նրանք հայտնվեցին և փորձեցին ներողություն խնդրել:Պարզվեց, որ նը-րանք շատ մեծ վարկեր ունեն, և չեն կարո ղանում վճարել,իսկ Եգորի եղբայրը սխալ ուղի է ընտրել և անհե տացել: Ծնողները աղա-չում` օգնություն էին խնդրում նրանց, հիշեցնում էին, որ նրանք դեռ մեկ ընտանիք են:
Եգորը դեռ չէր մոռացել ծնողների ար արքը, ի վերջո, նա էլ էր աղա չում, որ իրեն չտանեն մանկատուն: Իր վրա մեծ ջանքեր գործա-դրելով՝ Եգորն ասաց, որ կօգնի նրանց, բայց միայն մեկ պայմանով, որ այլևս չպետք է տեսնի նրանց իր կյան քում:Նա չկարո ղացավ մոռանալ ծնողների դավաճանությունը, բայց միևնույն ժամանակ երազում էր ընտանիքի մասին: Եգորը հասկացրեց, որ այլևս չի ցանկանում նրանց մասին ոչինչ իմանալ:
Պարզապես չգիտի, ճիշտ ընտրություն է կատարել, թե ոչ:
