Ծնողներս ինձ անարժան զավակ են անվանում, բայց ես միայն օգնել եմ, որպեսզի քրոջս կյանքը չխորտակվի․․․ Ես ծնվել եմ հարուստ ընտանիքում, սակայն ծնողներիս հետ այնքան էլ լավ հարաբերություններ չունեմ։
Դեռ դպրոցում՝ ավագ դասարաններում սովորելու ընթացքում, սկսել էի աշխատել, որպիսի ծնողներիցս գումար չխնդրեմ:Հենց ավարտեցի դպրոցը, ընդունվեցի համալսարան և տեղաափոխվեցի հանրակացարան: Ծնողներս համոզված էին,որ վաղ թե ուշ կվերադառնամ տուն և նրանցից օգնություն կխնդրեմ:
Այժմ ունեմ լավ աշխատավարձ, որն ինձ թույլ է տալիս տուն վարձել և հոգալ իմ ան հրաժեշտ ծախսերը: Անցյալ տարի ծնողներս ուզում էին ամուսնացնել իմ կրտսեր քրոջը: Հորս բիզնեսում կային մեծ անհաջ ողություններ, և նա որոշեց ամուսնացնել քրոջս իր մրցակցի հետ: Ընդ որում, նա հաշվի չառավ, որ քույրս դրան դեմ է:
Հիշում եմ, թե ինչպես էր քույրս մի քանի օր շարունակ զանգում ինձ անդադար և օգնություն խնդրում: Բնական է, որ նրան չթողեցի միայնակ դժվարին իրավիճակում: Կարողացա նրա համար վարձով տուն գտնել և գումար ուղարկել, որպիսի նա հեռանա տանից:Այդպես ծնողներիս պլանները չիրականացան:
Սակայն այժմ նրանք մեղա դրում են ինձ, ասելով, որ ան արժան աղջիկ եմ, փչաց րել եմ նաև քրոջս: Ես նրանց համար դարձել եմ համար մեկ թշ նամին եմ և այլևս իրենց դուստրը չեմ: Խոս տացան զրկել ինձ ժառանգութ-յունից, որն ինձ առանց այն էլ բոլորովին պետք չէր: Սակայն դա ինձ չի հուզում, կարևորն այն է, որ կարողացա օգնել քրոջս:
