Կինս ամեն անգամ, երբ թեթև վեճ ենք ունենում, հավաքում էր իրերը և գնում մոր տուն․ Այս անգամ նրան այնպիսի դաս տվեցի, որ ամբողջ էլ երբեք նման բան չի անի․․․Ես ու կինս արդեն 5 տարի է ամուսնացած ենք։ Մենք ամուսնացանք ծանոթությունից ընդամե-նը 6 ամիս անց, սակայն հարկ է նշել, որ երկուսս էլ 30 տար եկան էինք այդ պահին, ու գիտեինք, թե ինչ է նշանա կում պատասխա-նատվություն։
Չեմ ստի, և ես, և կինս բարդ բնավորություն ունենք, բացի այդ վարում ենք ակտիվ ապրելակերպ․ յուրաքանչյուրս ունի մտերիմ ըն-կերական շրջապատ, առանձին զբաղմունք, հետաքրքրություններ։ Այդ պատճառով էլ մեր ընտանեկանը հաճախ է խաչվում անձնա-կանի հետ, ինչն էլ դառնում է կենցաղ ային վեճերի պատճառ։Չգի տեմ, գուցե ես եմ ինչ-որ պահի թույլ գտնվել, բայց ամեն անգամ, երբ մենք վիճ ում ենք, կինս հավաքում է իրերն ու գնում մոր տուն, իսկ ես վազում ու հետ եմ բերում։
Իհարկե, տար վա մեջ մի 5-6 անգամ է նման բան լինում, բայց այդ մի դեպքը ազդում է մեր մյուս համա տեղ ապրած օրերի վրա։ Եվ ահա, երբ վերջին անգամ նա նորից նստեց տաքսի ու գնաց, փետրվար ամիսն էր։ Ես նստած էի խոհանոցում ու էմոցիաներից տեղս չէի գտնում։ Սովորաբար նման դեպքերում ես գիշերը մնում էի միայնակ, իսկ առավոտյան ծաղկեփունջ վերցնում ու գնում նրա հե-տևից։
Բայց այս անգամ համբերությունս սպառվեց, ու ես հասկացա, որ ոչ մի տեղ էլ չեմ ուզում գնալ։Անցավ մի քանի օր, ոչ ես էի զանգում, ոչ նա։ Տանն ինձ միա յնակ էի զգում, դրա համար էլ որոշեցի գնալ ծնող ներիս տուն։ Նրանք գյուղում են ապրում, այնպես որ հարա-զատներիս տեղնելու հիանալի առիթ էր, առավել ևս, որ համակարգչով եմ աշխատում․ ոչ մի խնդիր չունեմ քաղաքից բացակայելու հետ կապված։
1 շաբաթ մնացի ծնողներիս հետ, իսկ կինս, բնականաբար չգիտեր դրա մասին,քանի որ ընդհանրապես չէինք խոսել այդ ընթացքում։ Մինչդեռ տանը չեմ եղել, նա վերադարձել է, հայտնաբերել, որ չկամ։ Սկզբո ւմ գրեց՝ հարց նելով, թե ուր եմ, չպատաս խանեցի, հետո զանգեց։ Ասացի, որ գյուղում եմ ու անջատեցի հեռախոսը։
1 օր սպասելուց հետո կինս եկավ մեր տուն։ Չնայած նրան, որ իր մայրն ամեն անգամ այն պիսի շոու էր սարքում, թե իբր ես իր աղ-ջկան տնից վռնդել եմ, որոշեցի զերծ մնալ նման ներկա յացումներից։Խոսեցինք հանգիստ, նա ներողո ւթյուն խնդրեց։ Ասաց, որ ըն-դունում է իր սխալները, հասկանում, որ իզուր է այդքան ժամանակ գնացել տնից։ Մենք միասին վերա դարձանք քաղաք։ Ու հիմա էլ երբեմն վիճում ենք, բայց իրեր հավաքելուն գործը չի հասնում։
