Կինս իմացավ իմ դավաճանության մասին, սակայն ոչինչ չասաց․․․Երանի չլռեր ու հանդիմաներ ինձ
Կնոջ և տղամարդու միջև հարաբերութ յունները դա առանձին և յուրահատուկ թեմա է: Սերը ամենա գեղեցիկ զգացմունքն է աշխարում, որը մարդուն թևեր է տալիս, սակայն ոչ բոլորն են գնահատում այդ վեհ զգացմունքը: Դեռ երեկ բուռն սիրով միմյանց սիրող մարդիկ, սկսում են իրար ատել, արհամարհել, ոտնահարել և դավաճանել:
Այս տղամարդու նամակն ուղղված է աշխարհի բոլոր տղամարդկանց: Նրանցից յուրաքնաչյուրը թող հետևութ-յուն անի իր համար:«Կինս իմացել էր իմ դավաճա նության մասին: Ես սպասում էի, որ ամեն վայրկյան տանը կարող է ռումբ պայթել, սպա սում էի, որ նա սկանդալ կսարքի, իրերը կհավաքի ու կհեռանա: Սակայն նա լուռ նայեց աչքե րիս մեջ, ու ոչ մի բառ չասաց:
Նրա աչքերում ես խորը ցավ տեսա: Այնքան կուզեի, որ մեղա դրական բառեր ասեր ու ինձ հնարա վորություն տար արդարանալու, բայց նա ոչ մի բառ չասաց: Կարծես լսում էի, ինչպես էր տնքում նրա հոգին, նրա հայաց-քում մի հարց էր դրոշմված. «Արդյոք ես արժանի էի սրան»:
Ես հասկացա, որ այրվում է վերջին կամուրջը: Նրա լռությունը ուղղակի սպանում էր ինձ: Հիշում եմ ինչպես էի միշտ երազում ազատություն ունենալ ու նոր կյանք սկսել: Հիմա ես ազատ էի, կարող էի հանգիստ հեռանալ, նա ինձ չէր պահի, բայց ես չէի ուզում: Այժմ ես միայն ուզում էի նախկինի պես արժանանալ նրա շոյանքներին, ժպի-տին, ջերմությանը, բայց հիմա նա սա ռույցի պես սառն էր, նրա սառնությունն այրում էր ինձ:
Ես որոշեցի առավոտ յան խոսել նրա հետ, արդարանալ, ասել այն ինչ զգում եմ: Բայց… առավոտ յան ես գտա նրա անշնչացած մարմինը, ես գիտեի, որ նրա սիրտը հիվանդ է, բայց ոչ մի րոպե չէի մտածել, որ նրա սիրտը չէր դիմանա իմ դավաճանությանը: Նա ՍԻՐՈՒՄ ԷՐ ինձ: Ու ես զգացի, թե որքան դատարկ է աշխարհն առաց նրա ու ատեցի ինձ:
Ուզում էի նրան գիրկս առնել, ու ասել, որ սիրում եմ իրեն, բայց այդ խոսքերն այլևս հասցեատեր չունեին: Գնա-հատեք ձեր սիրելիներին, գնահատեք ու փայ փայեք նրանց ովքեր ձեզ սիրում են, մի թունա վորեք ձեր կյանքը դավաճանության թույնով և երջանկություն մի փնտրեք դրսում: Այլապես մի օր կարող է ուշ լինել»:
