ԿԻսուրիս, կեսրարիս բերեցի, մի տարի իմ տանը պահեցի, բայց գնալուց․․․Սկեսուրս շնորհակալության փոխարեն ասեց, ի՞նչ ես արել որ, բայց այ սկեսրայրս․․․Մեր ամուսնության առաջին օրվանից կիսուրիս հետ հարաբերությունները լավ չեն եղել: Ինքը ինձ չսիրեց, ես՝ իրան: Ինձ շատ վ ատ ընդունեց, հետևիցս էլ ինչ ասես բամբասում էր:
Բախտս բերել էր մի բանում, որ գյուղում էին ապրում, իսկ մենք՝ քաղաքում: Անցյալ տարի կիսուրս հի վան դացավ: Մարդս գնաց կիսու րիս ու կեսրարիս բերեց մեր տուն: Բո ւժումը տևեց համարյա մի տարի: Ես ամեն ինչ մի կողմ դրեցի ու մարդուս խաթր փոր-ձում էի ամ են ինչ անել, որ գոհ մնային:
Մի տարի համարյա մնացին: Էդ մի տարվա ընթացքում հասկացա, որ կեսրարս լավ մարդա,բայց կիսուրս ահավոր կերպարա: Իրա հետ հնարավոր չի մի տան մեջ ապրել: Ամեն ինչից դժ գոհ ա, ամեն ինչի վրա փնթ փնթում ա: Կարա ամեն մանրուքի համար մեծ կռիվ սար քի: Բայց ես լռում էի: Մարդս շնորհակալություն հայտնեց ինձ նման ընդունելության համար։
Ինքը լավ գիտեր իրա մոր բնավորությունը, ես էլ չէի բ ողոքում,մեկա բան չէր փոխվելու:Ես մի քանի անգամ պատահական լսեցի, թե
ոնց էր մարդս մորը սաստում, որ ինձ չվի րավորի:Բայց օգուտ չկար:Երբ կիսուրս սկսեց իրան լավ զգալ,որոշեցին վերադառնալ գյուղ։
Երբ իրերը հավաքում էին կեսրարս գրկեց ինձ ասեց,ապրես աղջիկ ջան, շատ շնորհակալ եմ ամեն ինչի համար: Կիսուրս էն կողմից
եկավ ասեց.
-Ի՞նչ ա արել, որ մի հատ էլ մերսի ասեմ, ոչ մի բան էլ չի արել իմ համար:Որոշեցի ոչինչ չասել՝ հանուն ամուսնուս, հանուն կեսրարիս: Ինչպես ասում են. կարմիր կովը կաշին չի փոխի:
