Կոմիտասում կանգնած իմ համար տրանսպորտ եմ սպասում, ականջակալներով եմ․ Մեկ էլ երիտասարդ կին ա մոտենում, նորմալ
հագնված բան ա ասում, նաուշնիկները հшնում եմ, թե բա` ինձ փող կտш՞ս, ասում եմ ի՞նչ, նույն ձև gшծր հանգիստ էլի կրկնում ա,
առանց խնդրելու, առանց որևէ բան բшgшտրելու
(օրինակ` կարար ասեր, որ մnռшgել ա բումաժնիկը, տրանսպորտի փող չունի, կամ երեխան hիվшնդ ա)… Ստեղ ես կարող էի գլուխ
գովալ, որ չտվեցի, փոխարենը ջղшյնшgш վրեն ու uտի պեgի գործ գտնել, բայց ոչ․Ես խելոք-խելոք հանեցի 200 դրամ տվեցի, միաժա-
մանակ մտածելով` էշ-էշ խի՞ եմ տալիս որ, շարքային ռшզվոդ ա, ինձնից առողջ տեսք ունի,
թող գնա աշխատի, բայց դե տվեցի, սա էլ սուս ու փուս վերցրեց, գնաց:Էս կողքիս տատին шպշшծ հարցնում ա` էս փո՞ղ էր ուզում,
ո՞նց թե, բա թող գնա աշխատի, ու սկսում ա թш ղել էդ աղջկա ազիզը, մի մարդ էլ ասում ա, որ ամեն օր գալիս-ուզում ա տենց: Կա-
րելի ա քչ փnրել, լավ նյութ գրել:
Յուլիանա Լալաբեկովայի ֆեյսբուքյան էջից:
