Հավաքիր վեշերդ, ինչն առաջին անհրաժեշտության է, մի տեղ պիտի գնանք,-ասաց հարսս․․․Ամբողջ ճանապարհին աղոթում էի, որ հանկարծ ծերանոց չտանի, երբ մեքենան կանգ առավ մի անծանոթ վայրում։Ամբողջ ճանապար հին աղոթում էի, որ հանկարծ ծերա նոց չտանի, երբ մեքենան կանգ առավ մի անծանոթ վայրում։
Ցավոք, շատ դեպքերում տարեցների կյանքը այնքան էլ լավ չի դասավորվում: Նրանց լքում են այն մարդիկ, ում համար իրենք ժամա նակին պատ րաստ էին ամեն ինչի:Մի կին կա, անո ւնը Մա րիա: Նստած էր տանը, երբ անս պասելի վերա-դարձավ հարսը ու ասաց.
-Հավաքիր իրերդ, ինչն առաջին անհրաժեշտության է, մի տեղ պիտի գնանք:
-Ու՞ր ենք գնում:Բայց պատասխան չհնչեց:Երբ կյանքից վաղաժամ հեռ ացավ Մարիայի որդին, նա սկսեց իրեն անպետք զգալ:
Որդու բուժման համար գումար ունենալու համար վա ճառել էր բնակ արանը, տեղափոխվել հար սի տուն, որը նրան ծնող ներն էին նվիրել ու որտեղ էլ ժամանակին բնակվում էր որդու ընտանիքը:Բայց ոչ մի գումար, ոչ մի դեղեր ու բուժումներ չփրկեցին նրա միակ որդու կյանքը: Այդ ժամանակվանից Մարիան մնաց հարսի տանը, էլ գնալու տեղ չո ւներ: Բայց չէ որ ինքը հասկանում էր, որ վաղ թե ուշ պիտի հեռանա այստեղից:
-Հիմա որ գնանք, էլի կկարող անա՞մ տեսնել Մարի ամիկիս,-հուսահատ ված հարցրեց Մարիան:
-Իհարկե հարսը զարմացած էր նրա հարցից:
Ամբողջ ճանապարհին Մարիան անհան գսիտ էր, տեղը չէր գտնում: Մի քանի իրերով տոպրակը սեղմել էր դոշին ու անդադար աղո-թում էր, որ միայն թե ծերանոց չգնան:Կես ժամ անց նրանք հասան Երևանին կից գտնվող փոքր գյուղ: Հարսը բռնեց սկեսուրի ձեռ-քից, օգնեց իջնել մեքենայից:
Ի զարմանս նրա, ոչ թե ծերանոց էր, այլ փոքր սեփական տուն:Պարզվեց, որ հարսը իր հանգուցյալ ամ-ուսնու ծննդյան օրը որոշել էր սկեսուրին մի փոքր ուրախացնել:
-Ես վաճառել եմ մեր բնակարանը, սա գնել եմ քեզ համար: Ամո ւսինս հաճախ էր ասում, որ ուզում է քեզ այս պիսի տուն նվիրել, որ միշտ երազել ես դրա մասին:
Բայց նա չհասցրեց. հիմա ես եմ անում իր փոխարեն:Մարիամիկը 2 ամսից կամուսնանա, ինձ համար էլ 1-սենյականոց բնակարան եմ գնել, մեծ տունն ինչի՞ս է պետք:Խոստանում եմ՝ քեզ հաճախ այցելել, մի մտածիր, քեզ չեմ մոռանա: Ես հո տեսնում եմ, որ իմ ներ-կայությամբ քեզ ազատ չես զգում. Խաղաղ ապրիր: