Հարսի շոր, ծաղիկներ, հարսանիք․․․Մտքովս անգամ չէր անցնում, որ ԶԱԳՍ-ում մեծ անակնկալ է ինձ սպասվում
Ես երբեք գեղեցիկ չեմ եղել: Ինձ երբեք չէին սիրա հարվում տղա ները: Նույնիսկ համալս արանում ոչ ոք հաճոխայոսո ւթյուններ չէր անում: Ես արդեն համակերպվել էի «անճոռնի ճուտիկի»՝ իմ կարգավիճակի հետ: Մեծացա, լրջացա, բայց միևնույնն է՝ մնացի տգեղ:
Եվ ահա իմ կյանքում հայտնվում է Նա: Ես ինձ սկսում եմ գեղեցիկ համարել, բայց նա՝ ոչ: Նա միշտ դժգոհ էր իմ արտաքինից:Դե ինչ, ես հիմա սպիտակ զգեստով կանգ նած՝ նրան եմ սպասում: Ես այս օրվան շատ եր կար եմ սպասել: Զգե ստս մի քիչ սեղմում է, բայց դա կարևոր չէ:Դա նրանից է,որ ընտրել եմ զգեստի այս մոդելը, այդ նա այդպես ցանկացավ:
Մեծացրել եմ շուրթերս, նա է այդպես սիրում:Արդեն մի քա նի ամիս դիտեա եմ պահում, նա նիհար ներին է սիրո ւմ:Ես նրա կողքին եղել եմ 3 տարի, սիրում եմ նրան:Ես խզել եմ կապերս բոլոր ընկերո ւհիներիս հետ, որ ամեն վայր կյան նրա կողքին լինեմ:Ստիպված շփվում եմ նրա տխմար ընկերների և կանանց հետ:
Կիսատ եմ թողել համալսարանը, որով հետև պիտի ինձ լիարժեք նվի րեի նրան և ընտան իքիս:Թողել եմ աշխատանքս, որ նրա հետ շատ ժամանակ անցկացնեի:Դարձել եմ շիկահեր, ինչպես որ նա է սիրում: Իսկ հիմա կանգնած եմ ԶԱԳՍ-ի առջև, ինչպես որ ինքն է ցանկացել, երջանկությունից փայլում եմ, անհանգիստ եմ, բակց ցույց չեմ տալիս:
Մոտենում է նրա մեքենան, նա դուրս է գալիս, սրտիս զարկերի ձայնը լսում են նույնիսկ կողքիս կանգնածները…Գալիս է դեպի ինձ…Ասում.
—Ներիր, բայց հարսանիքը տեղի չի ունենա, ես քեզ չեմ սիրում…
