Հարսներս ծնունդիս ընենց անակնկալ են արել, որ երջանկությունից լացում էի ուղղակի. հետո էլ կասեն հարսը չուզողա. տեսեք ինչ էին արել․․․Ես որ ասում եմ հարսին, եթե սեփական տան անդամի, սեփական երեխուդ պես ընդունես կյանքում ձեն չի լսվի էտ տնից, ասում են չէ տենց չի: Երկու տղա ունեմ: Մեկը հետներսա ապրում, մյուսն առանձին: Երկուսն էլ ամուսնացած են:
Ու Աստծոն շնորհակալ եմ, որ տղերքս սենց աղջիկներ են ընտրել: Եկած օրից մեր տունը կռիվ չի եղել: Առանձին են ապրում, թե միաս ին, իրար թև ու թիկունք են, հարսներս էլ տղերքս էլ:Մեզ էլ ինչա մնում էտ տեսնել ու ուրախանալ, ինչի չէ հպարտանալ: Ծանոթներն ինչքան էլ ասեն էլ մի հնարավոր չի վեճ եղած չլինի և այլն, ասում եմ վեճ էլ կա վեճ էլ:
Սաղ տներում էլ լինում ա: Ամեն կերպ ուզում են համոզեն, որ հարսը մեկա վատնա, բայց դե թույլ չեմ տալիս ավել պակաս խոսեն մոտս: Էն օրը էտ չուզողները, որ իմացան հարսներս ինչ նվեր են արել ծնունդիս վատ էին ահավոր: Մի քանի օր առաջ ծնունդս էր, երկու հար սս Եգիպտոսի տոմս էին առել իմ ու ամուսնուս համար, որ գնանք ծով:
Կյանքում ծով չեմ եղել, ինչ սովետը փլուզվեց ու հիմա երազանքի պես բան էր: Ահավոր ուրախացել էի, մանավանդ որ ինձ էլ պետքա ծո վը առողջության տեսանկյունից: Հուզմունքից լացում էի ուղղակի: Գրկեցի երկուսին էլ պաչեցի: Ըհ, ոնց չհպարտանաս
