Երեկ հարսս է զանգել, կրկին նույն խնդրանքով: Ասում է՝ կարո՞ղ ես երեխաների հետ մնալ երեքշաբթի օրը: Նա կրկին որոշել է ինչ-որ բժիշկի մոտ գնալ:
Չէ, կկարծեք թե ես չեմ սիրում թոռնիկներիս, ես խելագարվում եմ տղաների համար, ինձ համար դժվար չէ, ես հաճույքով եմ նրանց հետ ժամանակ անցկացնում: Բայց ինձ համար անհասկանալի է հարսիս պահվածքը. օրական 5-6 տեսակի դեղ է խմում, չգիտես ինչն է բուժում…
Հարսս 32 տարեկան է, երկու տարի առաջ է ունեցել երկրորդ բալիկին: Չի աշխատում: Ավագն ընդամենը 5 տարեկան է: Երկրորդ ծննդաբերությունից հետո Աննան անդադար գանգատվում է մեջքի կամ ոտքերի ցավից, մի օր գլուխն է պտտվում, մի օր ձեռքերն են շուտ հոգնում: Նա շատ ժամանակ և ահռելի գումարներ է վատնում բժիշկների վրա:
Ես 60 տարեկան եմ, իսկ այդ պոլիկլինիկայում 10 տարի չեմ եղել: Հենց գնում ես բժիշկի, սկսում են ինչ-որ հիվանդություններ գտնել: Մի՞թե Աննան չգիտի, որ գոյություն ունեն ցավազրկող հաբեր, մի հատ խմում ես և քեզ լավ ես զգում:
Ես արդեն գրեթե վստահ եմ, որ Աննան այդպես ուղղակի փախնում է երեխաների և տան հետ կապված պարտականություններից: Այն օրն էլ ասաց, որ բժիշկն իրեն խորհուրդ է տվել գնալ առողջարան, սակայն նա չի պատրաստվում իր հետ տանել երեխաներին, այլապես բուժումը ոչ մի օգուտ չի տա:
Խնդրում եմ, ասեք ինձ, մի՞թե կնոջ ու 2 երեխաների մոր համար դա պատշաճ պահվածք է:
